Zeyd bin Harise (ra), bir gün, Taifli bir adamdan bir katır kiralamak istedi. Ama katırın sahibi bir din düşmanıydı.
Katır sahibi:
“Katıra binebilirsin. Fakat seni götürmek istediğim bir yer var. Benimle gelmen şartıyla, bu katırı sana kiralarım.” dedi.
Zeyd (ra) kabul etti, katıra bindi ve beraber yola çıktılar. Katır sahibi onu bir harabeye götürdü ve: “İn!” diye bağırdı.
Zeyd (ra) inince harabenin içinde birkaç tane ölü bulunduğunu gördü. Adamın niyeti onu öldürmekti.
 Adam Zeyd’in (ra) üzerine yürüyünce Zeyd (ra) birkaç adım geri gitti ve:
 “İki rekât namaz kılmama izin ver!” dedi. Adam:
“Kıl, şu gördüğün ölülerde kılmışlardı. Fakat namazları kendilerine hiçbir fayda sağlamadı.” diye cevap verdi.
Sonrasını Zeyd (ra) anlatıyor:
“Ben namazı kıldıktan sonra, adam üzerime doğru gelmeye başladı. Beni zorla harabeye soktu. Ben “Ya Erhamerrahimîn!” diye bağırdım. Bunun üzerine dışarıdan “Onu öldürme!” diye bir ses geldi. Adam korktu, dışarı çıktı, etrafına baktı. Bir şey göremeyince tekrar içeri girdi. Üzerime doğru gelmeye devam etti. Tam saldıracağı sırada, üç defa “Ya Erhamerrahimîn!” diye bağırdım.  Sonra birdenbire at sırtında bir adam içeriye girdi. Elinde mızrak vardı ve mızrağının ucu ateş közü gibiydi. Mızrağı müşrik adamın sırtına sapladı ve dışarı fırlattı. Müşrik öldü. Sonra bana dönerek:
“Ben Allah’ın meleklerinden biriyim. Birinci defa “Ya Erhamerrahimîn” dediğin zaman yedinci kat gökteydim. İkinci defa dediğinde en yakın kata geldim. Üçüncü defada Allah’ın emriyle sana geldim.”