21 Ağustos 2014, Perşembe
“Zekâtın vücub-u kat’îsinde ve onun kabilesi olan sadakaya ve
karz-ı hasene dâvet-i Kur’ânîde ve ribânın vesailiyle beraber hurmet-i şedidesinde azîm bir hikmet, âlî bir maslahat, vâsi bir rahmet vardır.”
Bediüzzaman Said Nursî
Ebû Talha (ra), hurmalık bakımından Ensarın en zenginlerindendi. En sevdiği malı da, Mescid-i Nebevî’nin karşısındaki “Beyreha” adlı hurma bahçesiydi. Peygamber Efendimiz de (asm) her zaman o bahçeye gider, ondaki tatlı suyu içerdi.
“Sevdiğiniz şeylerden vermedikçe, fazîlet ve üstün sevaba erişemezsiniz.” (Al-i İmran 92) mealindeki âyet nazil olunca Ebû Talha, Resûlullah’ın yanına giderek:
“Ya Resûlullah (asm), en son inen Âyet-i Kerîme’yi duydum. Benim en sevdiğim malım Beyreha adındaki bahçemdir. Bu âyetin hakikatine mazhar olabilmek için onu sadaka olarak vermem gerekiyor” dedi.
Peygamber Efendimiz (asm) tebessüm ederek: “Senin bu hareketin, manevî kazancı çok büyük bir hayırdır. Onu yakınlarından düşündüğün birine tahsis edebilirsin” buyurdu.
Ebû Talha da:
“Öyle yapayım ya Resulallah (asm)” dedi ve bahçesini amcasının oğulları arasında taksim etti.
Okunma Sayısı: 2484
YASAL UYARI: Sitemizde yayınlanan haber ve yazıların tüm hakları Yeni Asya Gazetesi'ne aittir. Hiçbir haber veya yazının tamamı, kaynak gösterilse dahi özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan haber veya yazının bir bölümü, alıntılanan haber veya yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.