Trabzon’da esnaflık yapan Hacı Yusuf Canoğlu amcamız 85 yıllık ömrünü tamamlayarak gece karanlığında ebedi yolculuğuna çıktı, anlayamadık. Ömrü boyunca ışık saçmaya ışıldamaya devam etti. Ömrün son demlerini hasta olarak geçirdi.
Ömrünün son çeyreğinde şahit olduğum kadar yolunda yolculuğunda hep farkındaydı. Zihin tatillerini hiç yaşamadı.
Varlıklı bir aile olmasına rağmen hep mütevazi yaşadı. Varlık içinde olup yokluğun ne demek olduğunu zor ve kısıtlı imkânlarla iş sahibi olmak isteyenlere kendisine zararı olsa bile destek olmaya devam ettiğine şahit olduk. İman Kur’an hizmetlerine ilim irfan yuvalarına yardımda bulunmasına karşın, çoğu kez balık vermek yerine balık tutmaya teşvik ettiğini gördük.
Hastalığı süresince şikâyeti olmayan hastalığında ”Hastalar Risalesi”nin sağlıkta da okunması gerektiğine vurgu yapmış, hasta olan kişiye destek olmak dua göndermek ve duadan da haberdar etmek gerektiğini bizzat iletmişti.
Çoğu iş insanını desteklemiş cesaretlendirmiş, borç veren değil borç alan kişi gibi davranan değerli bir insandı. Değer verdiklerinin yanlışları onun içini acıtsa da asıl içini acıtan iman ve Kur’an hizmetlerinde bulunanların çok daha hassas olmaları gerektiğini vurgu yapardı. Maddi olarak durumu iyi olsa da haddi aşmayan örnek şahsiyetti. Milletin huzuru olmadan kendisinin de huzurunun olamayacağını iş yaptığı müşterilerin de işlerinin iyi olması, evlerine ekmek getirebilmesi için fiili olarak çok çaba sarf etti.
Zaman geçer, yaş ilerler, fikir dünyası değişebilir, yaşantı şekli değişebilir. Ancak her ne şekilde olursa olsun insanlığa hizmet etmek yolunda kim olursa olsun desteklerini maddi ve manevi esirgemedi. Bunun da bir ihsan-ı İlahi olduğunun farkındaydı. Varlık içinde şımarmadı. Varlık ve darlıkta her durumda bir imtihan vesilesi sayılması gibi güzel hasletler örnek alınarak hep yaşasın.
Ebedi yolculuk başlamadan, tüm iş ve işlemler, avantajlar, rütbeler, rolümüz, makamımız, görevimiz bir noktada bitiyor, haleflere devrediliyor, öyle de oldu.
Hastalığın zorluğuna meşakkatlerine sabredenlerdendi. Ebedi yolculuk vakti gelmişti. Cesareti ile kendini topladı bu dünyadan elini eteğini çekti. Hiç bir tasası kalmadan son sözlerini huzuru kalp ile söyleyerek yanı başında kim varsa herkese veda ederek nefes alıp vermek mesafesinde hissettirmeden yola revan oldu.
Yucuf amcanın şahsında ve yakınları sevdikleri vefat edenlerin mekanları cennet olsun. Allah sabırlar ihsan etsin, dersler çıkartarak istifade edebilmek duasıyla.