Bugünkü köşe yazımız eylül ayı soğukları hakkında olacak.

Araştırmalara göre eylül ayı insanların kendilerini en mutlu hissettiği ayların başında geliyormuş. Bunaltıcı yaz sıcakları sonrası bir ferahlık… Yeni bir dönem ve yeni başlangıçlar… Çiftçiler için hasat zamanı. Ve elbette çocuklar için okul zilinin çalması ve yeni eğitim öğretim yılı.

Araştırmanın bir parça haklılık payı var gibi görünse de okulların açılıyor olması artık bir mutluluk sebebi değil gibi. Öğrenciler ve veliler okullar açıldığı için geçmiş yıllara nispeten daha az mutlular.

Kırtasiye, servis ve giyim masrafı cep yakıyor. Velilerin masrafı bunlarla kalmıyor tabi. Çocuğunuzu bir devlet okuluna dahi kaydettirseniz bağış adı altında bir miktar para ödemek zorundasınız. Çünkü temizlik personeli bulunmayan devlet okulları da çalıştırdığı işçilerin maaşını bu paralarla ödemek zorunda!

Kayıt parası çok dillendirilince, Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin kayıt parası alındığı iddiasını yalanladı. Ancak Yusuf Tekin’in bu açıklamasının ardından çok sayıda veli açıktan ve az sayıda öğretmen ile idareci ise “off the record” olarak Yusuf Tekin’i yalanladı.

Eleştiri konusu bir diğer husus ise adrese dayalı kayıt sistemi. Bu sistemde çocuğunuzu, bahtınıza hangi okul çıkarsa oraya kaydettirebiliyorsunuz. 

Aynı mahalle ve semtte ve evinize daha yakın olsa dahi, sistemin atadığı okuldan başka bir okula kayıt imkânı maalesef yok. Çocuğunu beğendiği bir okula kaydettirebilmek ve bu engeli aşabilmek için ikametini bir arkadaşının ya da akrabasının evine taşıyanlardan söz etmiyoruz bile.

İdeolojik eğitim gibi bir defosu olsa da bir vakitler devlet okullarında şimdiye nazaran daha kaliteli bir eğitim veriliyordu.

Anadolu, Fen ve Öğretmen liselerinin verdiği eğitimi bugün benim diyen birçok özel okul veremiyordu. Bu ise Anadolu’nun çeşitli şehirlerinden gelen ve maddi imkânı bulunmayan zeki öğrenciler için büyük bir fırsat ve şanstı.

Günümüzde ise pahalılık, çevre, güvenlik, hijyen gibi öyle büyük başka sorunlar var ki eğitimin kalitesini kimse tartışmıyor.

Çocuğunu özel okula gönderen velilerin dahi bugün önceliği eğitimin kalitesi değil. “Çocuğumu özel okula göndereyim ki oğlum-kızım, sosyal-ekonomik olarak bize benzer ailelerin çocuklarıyla bir arada bulunsun” diyen anne-babaların sayısı çoğalıyor. Güvenlik, hijyen, ahlak ve kötü alışkanlıklar noktasında okulla her an iletişimde bulunma imkânı da diğer cazibe sebepleri.

Yani bugün çocuğunu özel okula kaydettiren birçok aile, “çocuğum iyi bir eğitim alsın” diye değil, öncelikle “çocuğumuza yazık etmeyelim” diye para ödemeyi seçiyor.

Yüzbinlerce lira ödediği halde eğitim kalitesinin yetersiz kaldığını gören bu aileler bu sebeple seslerini çıkaramıyorlar. Çünkü madalyonun öteki yüzünde durumu giderek kötüleşen devlet okulları var.

Onlar da ne yapsınlar, balık ağının deliğinden parmaklarını çıkarıp, “Allah çocuğunu devlet okuluna gönderenlerin yardımcısı olsun” demekle yetiniyorlar. 

Hal böyle olunca, bize de “haydi buyurun eğitimin cenaze namazına” demek düşüyor.