“Çocuklar yetişkinlerin savaşına alet ediliyor” denilen raporda, birçok ülkede çocukların asker olarak kullanıldığına dikkat çekilmiş. UNICEF, kesin rakamlar olmamakla birlikte dünya çapında “çocuk asker” sayısının 250 bini bulduğunu da ifade etmiş. (dw.com.tr, 12 Şubat 2019)

Çocukların ‘asker’ olarak kullanılması uluslar arası belgelere göre yasak, ama bunu dikkate almayan ülkeler var. UNICEF raporuna göre yasak olmasına rağmen 20 ülkede çocuklar asker olarak kullanılıyor. Kuruluşun Almanya Başkanı Christian Schneider, “Çocuklar asker değildir ve hiçbir şekilde yetişkinlerin savaşlarına alet edilmemelidir” demiş.

Hakikaten ‘büyük’lerin aldığı savaş kararlarının faturasını niçin çocuklar ve ekseriyetle kadınlar ödesin? Savaşların ülkelere ve insanlara bir şey kazandırmadığına tarih de şahit. Hele hele günümüzdeki ‘canavar savaş’ların ekseriyetle masumları vurduğuna şahit olunuyor. En çarpıcı misal, komşumuz Suriye’de yaşanmıyor mu? Değişik örgütlerin başını çektiği savaşta ölen çocuk, kadın ve yaşlıların hesabını kim verecek? Yerinden ve yurdundan edilen milyonlarca kişinin akıbetini düşünen olmayacak mı? Savaşların faturasını, savaş kararı alanlar ödemiş olsa savaşlar bu kadar uzun süreli olur muydu?

UNICEF raporuna göre BM’nin oluşturduğu “Utanç Listesi”nde çocukları asker olarak kullanan 50 ordu ve silâhlı grup bulunuyor. Adı ne olursa olsun bu örgütlerin çocukları istismar etmesinin engellenmesi gerekir. Dünyanın böyle bir meseleyi birinci gündem maddesi yapmaması, bu konuda uluslar arası  programlar düzenlenmemiş olması bir çelişkidir. 

Çocukların savaşlar yoluyla istismar edilmesi elbette sadece günümüzün derdi değil. Geçmiş yıllarda da bu yapılmış ve dünya bu yanlışı gördüğü için 12 Şubat 2002 tarihinde BM Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’sine, “Çocukların Silâhlı Çatışmalara Dahil Olmaları Konusunda Seçmeli Protokol”ü eklenmiş. 

Bugüne kadar 168 ülke bu protokole taraf olmuş, ama bu savaş yoluyla istismar tam olarak önlenebilmiş değil.

Nasıl ki ‘kadın hakkı’ diyerek kadınların haklarını çiğnemeye devam eden bir dünya ile karşı karşıyaysak ‘çocuk hakkı’ dediği halde bu hakları çiğneyen bir dünya gerçeği de var. İslâm fıtratı üzerine doğan bütün çocukları her türlü tehlikelerden korumak İslâm dünyasının da gündeminde olmalı. Yarınlara sahip çıkabilmenin bir yolu da çocuklara sahip çıkmaktan geçmez mi?

Başka dertlerde olduğu gibi çocukların savaş yoluyla istismarına karşı durmak için de insanlığın vicdanını harekete geçirecek adımların atılması gerekir. Dünyadaki iyi insanlar, sivil toplum kuruluşları ve vakıflar, bu noktada neler yaşandığı ne ölçüde biliyor, duyuyor? Kontrol altındaki medya duvarını aşacak çalışmalara ihtiyaç vardır. Bunun için sivil inisiyatiflerin harekete geçmesi en kalıcı ve etkili yoldur. Bunu da ancak insaflı ‘insan’lar yapabilir.

Doğuda ve Batıda, dünyanın dört bir yanında yaşayan bozulmamış fıtrat sahiplerine büyük iş düşüyor, vesselâm...