Öyle şaşaa ki her yer ışıklarla süslenmiş, donatılmış ve ışık gösterilerinin zirvede olduğu bir zaman. Madde ben burdayım diye haykırırcasına kendini belli etmeye çalışıyor. Kendine de çekmiyor değil. Çünkü aynı zamanda cazibe saçıyor etrafa. Farklı günlerde farklı ülkelerde farklı şaşaalar dikkatimizi çekmiyor değil. Batı materyalizmini ortaya koymuş. Madde en çok ışıkla var olabilirdi çünkü. Maneviyat ise nurla. Neyin bayramıydı peki bu? Hristiyan aleminde 25 aralık gecesi kutlanan dini bayram Noel. Hazreti İsa’nın doğumu kutlanıyordu. Aynı zamanda Kutsal Doğuş ya da Doğuş Bayramı olarak da isimlendirilen Noel Bayramı.

Günümüze ise dinden sıyrılmışçasına putperest festivaller ve efsaneler hurafeler eşliğinde donatılarak gelmiş. Dini ritüellere sahip olmasa da Hıristiyan aleminin bayramına eşlik ediyor. Sadece Hıristiyan alemi mi hayır tabii ki. Batı kültürünün yayılmasıyla tüketim ve eğlence fırsatı olarak görülen yılbaşı kutlamalarında bile benimsendiğine şahit oluyoruz. Bu hale gelen Noel Bayramını Hıristiyan ruhanileri dahi tasvip etmez.

Dinin içinde olmayıp mitolojik figür ‘Noel Baba’ imajı karikatürist Thomast Nast’ın 3 Ocak 1863 tarihli Harper’s Weekly dergisinde yayınlanan çizimlerine dayanır. Nast’ın çizimleri ise 1822’de Amerikalı Şair C.C. Moore’un şiirinden esinlenmiştir. Popüler Noel Baba imajı ise çizer Sundblum’un 1931 yılından itibaren Coca Cola şirketi için hazırladığı çizimlerle son şeklini almıştır.

Cumhuriyet dönemi Yılbaşı balolarının düzenlenmesiyle çok daha hızlı bir şekilde ülkemizde benimsenmeye başlamıştı. Bediüzzaman’ın Avrupa bir İslâm Devletine, Osmanlı Devleti de bir Avrupa devletine hâmiledir. Gün gelip doğuracaklardır sözü yerini bulacaktı nitekim. Avrupanın sefahatine özenmek bunu gerektiriyordu.

Tarih boyunca peygamberler hayatına baktığımızda sapan güruhların ya da peygamber geldikten epey zaman geçtikten sonra ilk önce hep putlara tapıldığına şahit oluyoruz. Yani elindeki maddeye inancı bağlamak ihtiyacı. Zira inanç ihtiyacı ilk insandan itibaren varolagelmiştir. Ya manevi boyutta ya da maddi boyutta gerçekleşmiştir. Bizler ise son peygamber Hz. Muhammed’in (a.s.m) tebliğ ettiği dine tabiyiz. O halde yasaklanan ilk şeylerden birisi putlara tapmak ise şimdi de maddi putları hayatımızdan çıkarmamız gerek. Gerek heykellerden gerek figürlerden gerekse hayatımızın en merkezine girmiş olan maddiyat putlarından…

O halde böyle kutlamaların şaşaalı akışına kapılmamamız gerekir. Sefahatin bataklığına batmamak ve o çamuru misk-ü amber zannedip elimize yüzümüze sürmemek gerek.

Bediüzzaman’ın Hıristiyanlıkla ilgili ibarelerine göz attığımızda ise İsevilik dininin arınarak ve hurafelerden sıyrılarak İslamiyete inkılap edeceği söz konusudur. Hz. İsa tekrar dünyaya geldiğinde mücadelesi, özünden uzaklaşan Hıristiyanlığın hurafelerden ve geleneklerden arındırarak özüne dönmesi ile başlayacaktır. Hz. İsa Hıristiyanlığı tüm batıl inanışlardan temizleyecek ve ona tabi olan tüm Hıristiyanlar ise hakiki din ahlakına yani İslamiyete döneceklerdir.

Şimdi bizlerde elimizdeki cevherin farkında olalım gerek fikirlerimizle gerek amelimizle inandığımız gibi yaşayalım. Maddenin parıltısına takılmayıp hakiki nura koşalım!