Selim Ali, Bilgin Abi’nin günlüklerini okudukça diplomalarının kâğıttan çok da öteye gitmediğini iyice öğrenmişti.Bu okul işini büyükler çok abartıyordu. Hayat kısa; okullar hayattan uzundu. Okumayı sevdirmeyen okulların kapalı kalmasının bir zararı olabilir miydi? Derde deva, safra şifa bir isim bu sıralardan çıkmıyordu. Bu durumu Bilgin Abi’ye bir gün açmıştı. O da hak vermekle beraber; işin daha çok kişinin kendisinde olduğunu söylecekti. Fakat Bilgin Abi’nin günlükleri de iyi bir okul görevi görüyordu. Aslında okullara bu bizim yaptığımız gibi günlük okuma dersleri niye konmasındı! Hiç değilse hayata uzak okullar bir parça hayatla barışırdı. Okumak için Selim Ali benim gözlerimi süzüyordu. Kafamı hafif sallayınca zincirinden boşanmış atlar gibi okuyadurdu Selim Ali.
«
YAĞMALANAN DÜNYA
Kar yağmıyor; kar şiirleri yazamıyorum. Sen ağaçları sõk; apartman dik. Ocakta tomurcuk, çiçek, meyve... Gıdalar gıdasız... Meyveler tatsız... Yaşamak ne anlama geliyordu, anne?
«
HÜRRİYET: HER DERDİN İLACI
Her derdin ilacı hürriyet...
İnsanlığın baş tacı...
İstibdatı sor-ma bana;
Zehirden zehir; acı mı acı...
Hürriyetin geçtiği yerler;
Bayram olur, seyran olur.
Yüzler, çocuk yüzleri gibi...
Hürriyete herkes hayran olur.
Nerde bu hürriyet, annem?
Yenir mi içilir mi?!...
Tanır mıyım yolda görsem, seçilir mi?
İşi mi çok; gelmez mi bir gün bize?
İnsanı “insan” yapan diye duydum.
Aydınlıkmış yüzü; güleçmiş.
Adaletmiş bir yanı her yanı baharmış.
Gelse; kötülükler kaçacak yer ararmış.
Bilmem de... gelmeyecek gibi bugünden yarına!
Çocukların yüzü gülmeyecek gibi...
Anneler, babalar düşünceliyse;
Hürriyetin adı okunmuyor gibi...
Kuşlar tedirgin değildir orda.
Bulutlar rüzgârla dertleşir.
Âşıklar gönlünce ağlar orda.
Mevsimlerin adı sanı bellidir.
Hürriyetin rengini soruyorsun;
Aşkın rengine çok yakın...
Çok açık, çok şeffaf, çok saf...
Bu mısralar hürriyete açık bir ithaf...
«
ÂN İÇİNDE
Gelimli gidimli dünyaya, tebessümle bakmak için o kadar çok sebep var ki... Acıları dersen sevinçleri gibi fânî… Ânlık hayata ebedî tutunma diyor.
«
KAR VE ÖLÜM
Ölümkârlığımı anlatıyor kar!
«
OYUNCAK
Çok uzun sandığım dünyanın “uzun”olmadığını anladığımda... aynaların tebessüm ettiğini gördüm. Habire kamçılanıyordum; daha, daha diye... Baktım; para da diplomalar da... oyuncak... Haritaya bir daha bakalım; pusula da bozuk olmaya!
«
MUHASEBE
Dün kendi kendime az sitemde bulunmadım. Kütüphanemden kalın bir kitabı çektim. Nerde ne var, diye bir hızlı yolculuk... Cehaletim dip yapmış, tavan yapmış; haberim yok. Kısacası, özellikle bu son yıllar bizi çok yordu. Ülke olarak bi’ altı ay, kitap okumak için kapanmamız gerekiyor. Cehalet Ağa’yı yenmezsek; her şey bizi alt eder. Kitapsızlık hastalığın ta kendisi…
«
REKLÂMLAR
Reklâmlardan öteden beri çekinirdim. Niye bu kadar ısrar? Daha çok kazanmak için... Bütün bir milletin parasını kasana koysan ne olacak?! Zaten cimrisin. Bunun istisnası da o kadar az ki! Ne aldatan zamanlara düştük! Dünya paradan ibaret değildi bu kadar. Ne oldu birdenbire? Kaç milyar insan aç ve susuz. Paracı, dünya canlısı adamları gördükçe yaşama sevincim sendeliyor. Bu yanlışla dünya dönebilemez gibime geliyor
«
HIRS ATEŞİ
Hürriyet bu öyle kolay kolay gelmez! Hürriyetsiz ölür insan da... ekmeksiz öyle kolay kolay ölmez. Evler, okullar, yollar hürriyete kavuşmadan; güleceği yok dünyanın. Dünya geliri üç beş kişi arasında dolaşıyor; geri kalanın eli ayağına... Allah’ın, kulundan esirgemediği hürriyeti ve malı; kul, kuldan esirgiyor, alıyor, kaçırıyor, çalıp çırpıyor. Şu anlaşılmıyor: Haydi haydi yüz senelik bir hayat için; bin senelik mal toplamanın bir izahı var mı hırstan başka? Annem, yalan konuşursak; ağzımıza biber süreceğini söylerdi ve ne korkardık! Yalan zamanlara; böyle mal biriktirenlere ne dersin, anne?
«
YAŞAMA SEVİNCİ
Gülüyorsun bir çiçeğe, bir kelebeğe... Yıldızlara el sallıyorsun. Selâm veriyorsun tanıdığın; tanımadığın kimselere. Kuşlara ve taşlara bile…
Ümidini kıramıyorlar; yüzünde bahar tebessümler... Ağlarken de tutunuyorsun hayata. En güzeli; okula gitmiyorsun; kalıpları sevmediğin belli. Bir mektup diye okuyorsun gözlerini aynada. Kalbini terk etmiyorsun!
Selâmlıyorum seni!