Ben Ronaldo, “Corona virüsüne fısıldayan adam” diye bilinirim. O yüzden bana Dr. Coronaldo da diyorlar. Virüse karşı dünyanın en etkili önlemini ben aldım, gittim bir ada kiraladım ve oraya yerleştim. Kendi çapımda bir OHAL ilanı yani... Siz de benim gibi yapın ‘ada’m gibi tedbir alın, rahat edin. Adalarda virüs gelmez bizlere, aman Allah gözlere dikkat edin gözlere... Ada almak göze gelmenize neden olabilir, aman diyeyim... Ada almaya gücü yetmeyen insanlar için virüsle konuştum, aklınıza gelebilecek soruları sordum. Onunla yaptığımız röportaj şöyle: 

-Sayın virüs, size nasıl hitap edelim?

Corhona Gencebay diyebilirsiniz. Herkesi hasta ederim ama ben de Orhan Gencebay hastasıyım.

-Corhona Bey, sizin için laboratuvarda üretildi, dünyayı karıştırmak için birilerinin geliştirdiği proje diyorlar, doğru mu? 

Ben topraktan bir canım, senin gibi... Yaradan doğ demiş ben de doğmuşum, hücreye gir demiş seni bulmuşum. Ne yazık dünyada pandemik olmuşum, ibret-i âlem görmemek ziyan...

-Algı yönetimi yapıldığını söyleyen, bütün bulaşmaların planlı olduğunu düşünen o kadar insan var ki... Onlara ne demek istersiniz?

Kabahat sende değil, sana bulaşanda... Algı yönetimini bilmem de, benim bulaşmam daha çok salgı yönetimi ile ilgili... Temas çok önemli. Dışarı bakıyorum, “bu ne dünya kardeşim, gezen gezene...” diyorum. Ne Wuhan ister bu virüs gönlüm, ne bir köşk ne de saray... Bulaşabileceğim bir konak yeter bana. Temizliğe dikkat edenlere bir sözüm var: Yazıklar olsun, yazıklar olsun... Hijyenin böylesine yazıklar olsun! Kola kolonya dökene yazıklar olsun! 

-Kendinizden biraz daha bahseder misiniz?

Ben daha ne çile, dertlere yolcuyum, ben tacına virüs yazılan kader mahkumuyum. Fark etmez yaşamak, siz mesut olun yeter... Ben sizin içinizdeyken canlıyım, dışarıdayken beni canlı bile kabul etmeyenler var, “bırakın da yaşayalım, hasretiz biz yaşamaya...” diyorum.

-İnsanlar senden korkuyor...

Nerde tacı bükük bir virüs görsen, hor görme kim bilir ne derdi vardır. O garip tacında ne sırlar gizli, belki senin gibi RNA’sı vardır. Madem yaşamaya geldik dünyaya, benim de her canlıda bir hakkım vardır. Sevmiyorsan, hor görme bari, benim de senin gibi Allah’ım vardır!

-İnsanlara zarar vermiyor musun?

Hangi canlıya el attık da, ilk başta kurumadı ki, hangi bünyeye sevsin diye kul olmadık ki... Aylar yıllar geldi geçti RNA’mız uyuşamadı, gönlümüzce bir mutasyona uğramadık ki… Her solunum cihazından bir tecrübe, bir fikir aldık. Öyle vak’alar gördük ki, şaşırdık kaldık. Karantina yordu bizi, hayale daldık, hayalde de mutasyonu bulamadık ki... Yani, mutasyon geçirip birlikte yaşamanın yollarına bakıyoruz. Öğreniyoruz yavaş yavaş. Bunu yaptığımızda “sana gelen dertler benim, ömrüm senin, senin olsun...” şarkısını söyleriz. 

-Yani insanların ölmesini istemiyorsun, öyle mi?

Yok abiciğim, benim hayatım da sizin hayatınıza bağlı, siz öldüğünüzde ben de ölüyorum neticede. Sizin hayatınızı takip ediyorum, yanlış mı aklımda kaldı: tansiyon 12, nabız 90… içim ürperiyor, ya evde yoksan! Mevsim bahar olunca, aşı damara dolunca, bağışıklık kazanılınca, birlikte yaşamak ne güzel!

-Bir şey diyeyim mi, kral virüsmüşsün vesselam! 

Eee, boşuna takmadık bu tacı…

-Son olarak söylemek istediğin bir şey var mı? 

Yaşlı-genç her insana bulaşabilirim ve şu anda herkes için tehlikeliyim. Yaşlı insanlarınızı dışarıda gördüğünüzde sanki hastalık sebebi onlarmış gibi saygısızlık yapmayın. Bir sözü olan bana gelsin! Ben de vazifem bitince köşeme çekileceğim, o zamana kadar sakının benden...