Elfaz-ı Küfür Nedir?

Elfaz-ı küfür, söyleyeni küfre düşüren ve dinden çıkmasına sebep olan sözlere denir. Peygamber Efendimiz’in (asm) Allah’tan getirdiği kesin olarak bilinen vahiyleri ve bunlardan zorunlu olarak çıkan dinî hükümleri inkâr etme özelliği taşıyan bütün sözler elfaz-ı küfürden sayılır. 

Dinin esaslarından biri ile alay etmek, inanılması gereken ve dinin zaruriyatından olan kesin bir emrini hafife almak, küçümsemek, İslâm’ın bir hükmünü açıkça inkâr etmek, dinin mukaddes saydığı bir şeye küfretmek elfaz-ı küfürdendir. 

Elfaz-ı küfür kalpten imanı söküp almasa da, kalpte hayır bırakmaz. Kalbi kirletir, kalbin tövbe etme ve Allah’a dönme iştiyakına zarar verir. İmanın neşvesini ve kalbin zevk-i ruhanisini bozar. 

Böyle günah işleyenlerin kalbinde iman varsa dinden çıktığı her ne kadar söylenemezse de, küfür sözleri kendilerini rahmetin uzağına atar.

Fakat bu konularda vesvese de çok yapılıyor. Dilinden bir şey kaçırmış meselâ, bir sürç-ü lisan olmuş… Eyvah, dinden çıktım mı yoksa diye korkmaya başlıyor. 

Hemen belirtelim ki, onun “eyvah” sözü dinden çıkmadığının belgesidir. Dinden çıkan birisi “eyvah” demez.

Küfür Kalptedir

Hiç şüphesiz iman kalpte olduğu gibi, küfür de kalptedir. İman da küfür de kalbin amelidir. Bir Müslüman küfre girerse dinden çıkar. Küfre girmezse dinden çıkmaz, sadece günahkâr olur. Küfre düşmek ise elin, dilin veya bedenin ameli ile değil, kalbin ameli ile mümkündür. 1

Dinden çıkmak kolay değildir. İnsan haramın haram, helâlin helâl olduğuna inanmak şartıyla bin günah da işlese, hiç işe yarar salih ameli olmasa da, günah bataklığına batmış olur, ama dinden çıkmış olmaz. Yerlerden göklere kadar günahkâr olsa yine dinden çıkmış olmaz. Tövbe etse affı da kabildir. 

Resulullah (asm) şöyle bildiriyor: “Allah buyurdu ki: Ey Âdemoğlu Bana duâ ettikçe ve Benden ümit ettikçe senden ne ortaya çıkarsa affederim, umursamam. Ey Âdemoğlu şayet günahların gökyüzüne kadar ulaşsa sonra Benden bağışlama dilesen Ben seni bağışlarım. Ey Âdemoğlu eğer Bana yeryüzü dolusu günahlarla gelsen, sonra Bana bir şeyi şirk koşmadan kavuşsan sana yeryüzü dolusu kadar bağışlamamla gelirim.” 2

Kabalık Etmiş Olur

Elbette Allah’a veya kadere galiz sözlerle saldıran imanlı bir kişi son derece kabalık yapmış olur, galiz bir günah işlemiş olur. 

Ama bu kötü amel onu dinden çıkarmaz, onu küfre sokmaz.

Keza haram işlerken Besmele çeken, haram bir mesele için inşallah diyen veya haram işlerken Allah’ın adını anan kişi de günah işlemiş olur, ama dinden çıkmış olmaz. Bu adam cehaleti yüzünden Besmele ve inşallah gibi Allah’ın adının hayırla geçtiği kelimeleri günahta kullanmıştır. Kulluğa yakışmayan bir kabalık yapmıştır.

Keza dinî bir meseleyi bilmeden yalanlayan kişi de dinden çıkmış olmaz, günah işlemiş olur. Doğrusunu öğrendiğinde ve tövbe ettiğinde inşallah günahı bağışlanır.

Patavatsız hallerde bulunan ve dilini çalı gibi kullanan bir mü’min pişman olsa, tövbe etse ve artık edebini takınsa tövbesi inşallah makbul olur.

Dinin bir emriyle alay eden, küçümseyen, hafife alan, inkâr eden, küfreden birisine, elfaz-ı küfür kullandın denir; ama dinden çıktın, kâfir oldun denmez. Çünkü elfaz-ı küfür kullanırken kalbini bilemeyiz. Kalp okuma aygıtımız yoktur. Her ne kadar sözü ve davranışı kaba olsa da, dinden çıkmayı gerektirmiyor olabilir. 

Eğer sözden anlayan biri ise, böyle kelimeleri kullanmasının doğru olmadığı, anlayacağı bir üslûpla kavl-i leyyinle söylenebilir.  

Dipnotlar:

1- İşaratü’l-İcaz, s. 87. 2- Tirmizi, 3534.