Yaratılışın Temsili

Müşriklerden Ubeyy ibn Halef bir gün, elinde çürümüş bir kemik parçasıyla Peygamber Efendimize (asm) şöyle diyor:

“Ey Muhammed, şu kemik parçası çürüdükten sonra Allah’ın bunu yeniden dirilteceğini iddia ediyormuşsun, doğru mu bu?”

Ardından o kemik parçasını elinde ufalayıp küstahça üfleyerek savurdu.

Peygamber Efendimiz (asm):

“Evet, böyle söylüyorum. Allah onu da, seni de, senin kemiklerini çürüttükten sonra yeniden diriltecek, sonra da seni Cehenneme sokacak!” buyurdu.  

 Yasin Sûresi’nin 77. Âyetinden 83. Âyetine kadar bu hadise üzerine nazil oldu.

Başlangıçta Ubeyy ibn-i Halef’e cevap niteliğinde inen bu âyetler, Allah’ın iradesini ve kudretini bütün insanlığa örneklerle anlattı. Söz konusu âyetler şöyledir:

“İnsan, kendi yaratılışını unutarak bize güya temsil getirdi. “Bu çürümüş kemikleri kim diriltecek?” dedi. De ki: “Onları ilk defa yaratan kim ise, O diriltecek. O, her yaratmayı bilendir. O, yemyeşil ağaçtan sizin için bir ateş çıkarandır. İşte bakın siz ondan ateş yakıyorsunuz. Gökleri ve yeri yaratan, onların bir benzerini de yaratmağa kadir değil mi? Şüphesiz öyledir; O, yaratandır, bilendir.”1

Yeşil ağaçlardan ateşin çıkması Allah’ın ölüden diriyi yaratan ve çürümüş kemiklere hayat veren bir kudrete sahip olduğunu gösteren her gün göre geldiğimiz delillerden sadece bir tanesidir.

Merh ve Afar Ağaçları 

Hicaz topraklarında Merh ve Afar adında iki ağaç vardır. Bu ağacın dalları çakmak gibidirler. Afar ağacından koparılan bir dal çakmak demiri gibi üstte tutulur; Merh ağacından koparılan bir dal da çakmak taşı gibi altta tutulur. Birbirine sürtülür ve böylece ateş elde edilir.

Nitekim Bediüzzaman diyor ki: “Bedeviler için kibrit yerine ateş çıkaran meşhur ağacın, yeşil iken iki dalı birbirine sürüldüğü vakit ateşi yaratan ve rutubetiyle yeşil ve hararetiyle kuru gibi iki zıd tabiatı cem’edip, onu buna menşe etmekle herbir şey hattâ anasır-ı asliye ve tabayi-i esasiye, onun emrine bakar, onun kuvvetiyle hareket eder, hiçbirisi başıboş olup tabiatıyla hareket etmediğini gösteren bir zâttan, topraktan yapılan ve sonra toprağa dönen insanı, topraktan yeniden çıkarması istib’ad edilmez. İsyan ile O’na meydan okunmaz.”2

Ağaçlar Fıtrî Enerji Deposudurlar 

Diğer yandan; ağaçlar birer enerji deposu gibidirler. Jeolojik devirlerde toprak altında kalan ağaçların zamanla kömürleşerek dünya için yedek bir enerji kaynağı oluşturduğu bilinmektedir. Öte yandan yeşil ağaç yapraklarının yakıcı bir madde olan oksijen yaydığı ve yanma olayının ancak oksijenle gerçekleştiği de hatırlanmalıdır.

Nihayet bu âyet bütün yeşil ağaçlara işarettir ki, yeşil ağaçlar kuruyunca, sanki ateşin kaynağı oluyorlar. Yeryüzünün lâtif ateşi asırlardan beri karanlık odunlar üzerinde yanıp parlıyor. Kendisiyle ateş yakılan bu karanlık ve cansız odun parçaları ki, bir zamanların yeşil ve canlı ağaçları idi.

Allah (cc), kış mevsiminde odun ve çalı yığını haline gelmiş kuru ağaçlara baharda nasıl hayat verip yeşertiyorsa, ardından ömrünü bitirince kuruyup dökülen ağaçlara nasıl lâtif ateşe kaynaklık vazifesi veriyorsa, çürümüş kemikleri de öylece hayat verip diriltecektir.

Ağaç gibi kesif, sakil, karanlıklı bir maddeden ateş gibi lâtif, hafif ve nuranî bir maddeyi çıkaran Allah’ın, odun gibi kemiklere ateş gibi bir hayat ve nur gibi bir şuur vermesini akıldan uzak görmemeliyiz. Bu iş Allah’a zor değildir.3

Dipnotlar:

1- Yasin Sûresi: 77-83

2- Bediüzzaman, Sözler, s. 647

3- Sözler, s. 647