Gökler sald› bela, yer verdi bela,
Sarst› âfâk› bir ac› vâveylâ,
Rahmet et âleme ey nûr-i Mevlâ!
Ey cilve-i rahmet-i âlem Risaletü’n-Nur!
Bir yanda sel var, bir yanda kan akar,
Bu belâ atefli âlemi yakar,
A¤layan bu befler hep sana bakar,
Ey nümûne-i rahmet-i âlem Risaletü’n-Nur!
Çevrildi ateflle bu koca dünya,
Bir cehennem gibi kaynad› deryâ,
Yetifl imdâda ey flâh-› evliyâ,
Ey bu zamanda rahmet-i âlem Risaletü’n-Nur!
.............
Z›nd›kaya, küfre karfl› sald›rd›n,
Gönüllerden kederleri kald›rd›n,
Bizi nurun deryas›na dald›rd›n,
Ey bîçarelere rahmet-i âlem Risaletü’n-Nur!
Kald›ramaz sana asla kimse el,
Ba¤l›yoruz bizler sana candan bel;
Dünyalara sensin ümit ve emel,
Ey ziyâ-i rahmet-i âlem Risaletü’n-Nur!
.............
Sen ordu kurmazs›n erle, uflakla,
Savaflmazs›n öyle topla, b›çakla,
Nûrunla flu asr› tutup kucakla,
Ey flimdi rahmet-i âlem Risaletü’n-Nur!
TAR‹HÇE-‹ HAYATI
| 817
E
M‹RDA/
H
AYATI
Risale-i Nur:
Nur Risalesi, Bediüz-
zaman Said Nursî’nin eserlerinin
ad›.
Risaletü’n-Nur:
Nur Risalesi, Be-
diüzzaman Said Nursî’nin eserleri-
nin ad›.
flah-› evliya:
keramet sahipleri-
nin, velîlerin, ermifllerin flah›.
vaveylâ:
盤l›k, feryat.
Z›nd›ka:
dinsizlik, inançs›zl›k.
ziya-y› rahmet-i âlem:
Âlemin
‹lâhî rahmet ›fl›¤›.
afak:
bütün dünya, gözle gö-
rülen âlem.
âlem:
dünya, cihan; bütün
yarat›lm›fllar.
as›r:
yüzy›l.
belâ:
musibet, s›k›nt›.
befler:
insan, insanl›k.
bîçare:
çaresiz, zavall›.
cilve-i rahmet-i âlem:
kâ-
inattaki rahmet tecellileri, Al-
lah’›n rahmetinin kâinattaki
cilveleri.
derya:
deniz.
emel:
fliddet arzu, ümit.
imdat:
yard›m.
keder:
kayg›, ac›, hüzün.
küfür:
imans›zl›k, dinsizlik.
numune-i rahmet-i âlem:
kâinattaki rahmetin numune-
si, örne¤i.
nur:
ayd›nl›k, par›lt›, ›fl›k.
nur-i Mevlâ:
Cenab-› Hakk›n
nuru.
Rahmet:
flefkat, merhamet,
ba¤›fllama ve esirgeyicilik.
rahmet-i âlem:
kâinattaki
rahmet.
