evet, evvelâ, başta
(1)
o
ór
°T t
ôdG n
øs
«`n
Ñn
J r
ón
b p
øj
u
ódG p
‘ n
?Gn
ôr
cp
G n
’
cüm-
lesi, makam-ı cifrî ve ebcedî ile bin üç yüz elli (1350) ta-
rihine parmak basar ve mana-i işarî ile der: “gerçi o ta-
rihte, dini dünyadan tefrik ile, dinde ikraha ve icbara ve
mücahede-i diniyeye ve din için silâhla cihada muarız olan
hürriyet-i vicdan, hükûmetlerde bir kanun-i esasî, bir düs-
tur-i siyasî oluyor. Ve hükümet, lâik cumhuriyete döner.
Fakat ona mukabil, manevî bir cihad-ı dinî, iman-ı tahki-
kî kılıcıyla olacak. Çünkü, dindeki rüşd-i irşat ve hak ve
hakikati gözlere gösterecek derecede kuvvetli bürhanları
izhar edip tebyin ve tebeyyün eden bir nur kur’ân’dan çı-
kacak,” diye haber verip, bir lem’a-i i’caz gösterir.
Hem, tâ
(2)
n
¿ho
óp
dÉn
N
kelimesine kadar, risale-i nur’daki
bütün muvazenelerin aslı, menbaı olarak, aynen o muva-
zeneler gibi, mükerreren nur ve zulümat ve iman ve ka-
ranlıkları karşılaştırmasıyla gizli bir emaredir ki, o tarihte
bulunan cihad-ı manevî mübarezesinde büyük bir kahra-
man, nur namında risale-i nur’dur ki, dinde bulunan yü-
zer tılsımları keşfeden onun manevî elmas kılıcı maddî kı-
lıçlara ihtiyaç bırakmıyor.
evet, hadsiz şükürler olsun ki, yirmi senedir risale-i
nur, bu ihbar-ı gaybı ve lem’a-i i’cazı bilfiil göstermiştir.
Ve bu sırr-ı azîm içindir ki, risale-i nur Şakirtleri, dünya
siyasetine ve cereyanlarına ve maddî mücadelelerine
bürhan:
delil, ispat, hüccet.
cereyan:
fikir, sanat, siyaset ha-
reketi.
cihad:
düşmanla savaşma, Allah
yolunda malla ve canla düşmana
karşı savaşmak.
cihad-ı dinî:
mücadele etmek, din
için gayret göstermek.
cihad-ı manevî:
ilim, fikir, dua gibi
manevî unsurlarla din düşmanla-
rına karşı koymak.
cumhuriyet:
siyasî mekanizması
seçimle kurulan, adalet ve huku-
kun üstünlüğüyle temel hak ve
hürriyetleri sağlamayı amaçlayan
idare şekli.
düstur-i siyasî:
siyasî düstur, ka-
nun, kaide.
elmas:
çok değerli.
emare:
alâmet, belirti, nişan.
evvelâ:
birinci olarak, her şeyden
önce, ilk önce.
gerçi:
öyle ise de, her ne kadar.
hadsiz:
sınırsız, sonsuz.
hâk:
doğru, gerçek, hakikat.
hakikat:
gerçek, esas.
hükûmet:
devlet.
hürriyet-i vicdan:
vicdan hürri-
yeti:.
icbar:
zorlama, zorla ve isteği dı-
şında bir iş yaptırma baskı.
ihbar-ı gayp:
geçmiş veya gelecek
zamana ait haberler.
ikrah:
zorlama, zorla yaptırma.
iman:
inanma, itikat.
iman-ı tahkikî:
imana dair bütün
meseleleri inceleyip delil ve bürhan
ile inanma.
izhar:
ortaya koyma, açığa çıkarma,
gösterme.
kanun-ı esasî:
ana prensipler, ana
esaslar, ana kanun.
keşif:
gizli bir şeyi bulma, gizli bir
şeyi bulup meydana çıkarma.
lâik:
dünya işlerini din işlerinden
ayıran, din işlerini devlet işlerine
karıştırmayan, lâdinî, seküler.
lem’a-i i’caz:
acze düşüren parıltı,
mu’cizelik parıltısı.
maddî:
madde ile alakalı, cisma-
nî.
makam-ı cifrî:
cifre ait makam,
cifir hesabına göre ulaşılan netice,
sayı değeri.
makam-ı ebcedî:
ebcetle ilgili ma-
kam, ebcedî hesap.
mana-i işarî:
yazı ve işaretlerle
ifade edilen mana.
manevî:
manaya ait, maddî ol-
mayan.
menba:
kaynak.
muarız:
muhalefet eden, karşı çı-
kan, muhalif.
mukabil:
karşılık.
muvazene:
denge.
mübareze:
çatışma, kavga.
mücadele:
savaşma, çatışma,
kavga.
mücahede-i diniye:
dinle ilgili
mücahede, mücadele.
mükerreren:
tekrar olarak,
tekrar be tekrar.
nam:
ad, isim.
nur:
aydınlık, parıltı, ışık.
rüşdüirşat:
rüşd ve irşat; mü-
kemmelen doğru yola sevk
etmek, İslâmiyet yoluna sevk
ve olgunlaştırma.
sırr-ı azîm:
büyük sır.
siyaset:
politika.
şakirt:
talebe, öğrenci.
şükür:
nimet ve iyiliğin sahibini
tanıma ve ona karşı minnet
duyma.
tebeyyün:
meydana çıkma,
görünme, belli olma, anlaşıl-
ma.
tebyîn:
belirtme, açıkça an-
latma, açık açık anlatma, beyan
etme.
tefrik:
birbirinden ayırma, ayrı
tutma.
tılsım:
herkesin bilip çözeme-
diği gizli sır.
zulümat:
karanlıklar, dinsizlik,
zulüm ve küfür.
1.
Dinde zorlama yoktur; doğruluk sapıklıktan, iman küfürden iyice ayrılmıştır. (Bakara Sure-
si: 256.)
2.
...ebediyen kalacaklardır.
MEYVE RİSALESİ
| 434 |
o
n
B
irinci
Ş
ua
Şualar
