Üçüncü Nükteli İşaret
resul-i ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmın mu’cizatı çok
mütenevvidir. risaleti umumî olduğu için, hemen ekser
enva-ı kâinattan birer mu’cizeye mazhardır. güya, nasıl
ki bir padişah-ı zîşanın bir yaver-i ekremi mütenevvi he-
diyelerle muhtelif akvamın mecmaı olan bir şehre geldiği
vakit, her taife onun istikbaline bir mümessil gönderir,
kendi taifesi lisanıyla ona hoşamedî eder, onu alkışlar; öy-
le de, sultan-ı ezel ve ebed’in en büyük yaveri olan re-
sul-i ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, âleme teşrif edip ve
küre-i arzın ahalisi olan nev-i beşere mebus olarak geldi-
ği ve umum kâinatın Hâlık’ı tarafından umum kâinatın ha-
kaikına karşı alâkadar olan envar-ı hakikat ve hedâyâ-i
maneviyeyi getirdiği zaman, taştan, sudan, ağaçtan, hay-
vandan, insandan tut, tâ aydan, güneşten, yıldızlara ka-
dar her taife, kendi lisan-ı mahsusuyla ve ellerinde birer
mu’cizesini taşımasıyla, onun nübüvvetini alkışlamış ve
hoşamedî demiş.
Şimdi, o mu’cizatın umumunu bahsetmek için ciltlerle
yazı yazmak lâzım gelir. Muhakkikîn-i asfiya, delâil-i nü-
büvvetin tafsilâtına dair çok ciltler yazmışlar. Biz, yalnız
icmali işaretler nev’inden, o mu’cizatın kat’î ve manevî
mütevatir olan külli envaına işaret ederiz.
İşte,
nübüvvet-iAhmediyenin(
AsM
)
delâili,evvelâikikı-
sımdır:
•
Bi r i s i
, “irhasat” denilen, nübüvvetten evvel ve velâ-
deti vaktinde zuhur eden harikulâde hâllerdir.
Mektubat | 157 |
o
n
d
okuzuncu
m
ekTup
dil.
manevî:
manaya ait, maddî ol-
mayan.
mazhar:
bir şeyin çıktığı, görün-
düğü yer; nail olan, erişen.
mebus:
peygamber; seçilen, gön-
derilen.
mecma:
toplanma yeri.
mu’cizat:
mu’cizeler; Allah tara-
fından verilip, yalnız peygamber-
lerin gösterebilecekleri büyük ha-
rika işler.
mu’cize:
Peygamberler tarafından
ortaya konmuş olağanüstü hâl ve
hareketlerden her biri.
muhakkikîn-i asfiya:
safî kalpli,
her şeyin gerçeğini araştırıp bu-
lan büyük âlimler.
muhtelif:
farklı, çeşitli, birbirine
uymayan.
mümessil:
temsilci.
mütenevvi:
çeşitli, türlü türlü.
mütevatir:
yalan söylemekte bir-
leşmelerini aklın kabul etmeye-
ceği bir topluluğun verdiği haber,
böyle bir topluluğun senedin ba-
şından sonuna kadar yine kendi-
leri gibi bir topluluktan rivayet et-
tikleri sahih hadis.
nev:
tür, çeşit.
nev-i beşer:
bütün insanlar, in-
sanlık.
nübüvvet:
nebîlik, peygamberlik.
nübüvvet-i ahmediye:
Hz. Mu-
hammed’in peygamberliği.
nükte:
ince mana, ancak dikkat
edildiğinde anlaşılan ince söz ve
mana.
padişah-ı zîşan:
şan sahibi padi-
şah.
Resul-i ekrem:
çok cömert, ke-
rim ve Allah’ın insanlara bir elçisi
olan Hz. Muhammed.
risalet:
resullük, elçilik, peygam-
berlik.
Sultan-ı ezel ve ebed:
varlığının
başlangıcı ve sonu olmayan kud-
ret ve hâkimiyet sahibi olan Al-
lah.
tafsilât:
açıklamalar, ayrıntılar.
taife:
topluluk, grup, bölük.
teşrif etmek:
şereflendirmek; gel-
mek.
umum:
bütün, tüm; genel, herke-
se ait.
vakit:
zaman.
velâdet:
doğum.
yaver:
görevli, emirleri ulaştıran.
Yaver-i ekrem:
Cenab-ı Hakkın
emrinde çalışan en makbul gö-
revli olan Hz. Muhammed.
zuhur:
görünme, meydana gel-
me, ortaya çıkma.
ahali:
halk.
akvam:
kavimler, milletler.
alâkadar:
alâkalı, ilgili.
âlem:
dünya.
aleyhissalâtü vesselâm:
sa-
lât ve selâm onun üzerine ol-
sun.
dair:
ait, ilgili.
delâil:
deliller.
delâil-i nübüvvet:
Peygam-
ber Efendimizin (
ASM
) peygam-
berlik delilleri.
ekser:
pek çok.
enva:
çeşitler.
enva-ı kâinat:
kâinatın türle-
ri, varlık çeşitleri.
envar-ı hakikat:
hakikat nur-
ları.
evvelâ:
birinci olarak, ilk ön-
ce.
güya:
sanki.
hakaik:
hakikatler, gerçekler.
Hâlık:
her şeyi yoktan var
eden, yaratıcı; Allah.
harikulâde:
eşi ve benzeri ol-
mayan, olağanüstü.
hedaya-i manevî:
manevî he-
diyeler.
hoşamedî:
karşılama töreni,
hoş geldin demek.
icmali:
kısaca, toplu olarak.
irhasat:
Hz. Muhammed’in
peygamberliğinden önce mey-
dana gelen ve peygamber ola-
cağına işaret eden harika hâl-
ler, belirtiler.
istikbal:
karşılama.
kâinat:
yaratılmış olan şeyle-
rin tamamı, bütün âlemler,
varlıklar.
kat’î:
kesin, şüphesiz.
küllî:
umumî, çok, büyük.
küre-i arz:
yer küre, dünya.
lisan:
dil.
lisan-ı mahsus:
kendisine ait
