Son günlerde yine gündemde çok sesli bir şekilde dile getirilmesi bazı yetkilileri oldukça rahatsız etti.

Seçim mitinglerinde de dile getirilen bu meseleden sonra Cumhurbaşkanı bir televizyon programında:

“Ayasofya’nın seçimden sonra ücretsiz ziyarete açılabileceğini, statüsünün ise, müzeden camiye çevrileceğini” dile getirdi.

Ama, ”ibadete açılabileceğini” söylemedi.

 Milliyetçi Cephe hükümeti döneminde Başbakan merhum Demirel:

“Arkadaşlar, Ayasofya’yı bu Cuma ibadete açalım, ama bunu hiçbir parti kendi üstüne alıp istismar etmesin, bu koalisyonumuzun bir hizmeti olsun.” diyerek, hayırlı bir teşebbüse kapı açmıştır.

Bu koalisyonda, Alpaslan Türkeş, Necmettin Erbakan ve Turhan Fevzioğlu ve bu hükümetin bakanları vardır.

Bakanlar kurulu toplantısından sonra Erbakan bu kavle uymamış, teşkilâtlarına talimat verilerek, Ayasofya’nın açılışı için bütün şehirlerde otobüsler tutulmuş ve Millî Selamet Partisi bu meseleyi kendine mal etmeye çalışmıştır.

Tabi, buna muttali olan derin güçler devreye girmiş ve bu mesele o zaman akamete uğramıştır.

Bu haberi alan Yeni Asya’nın muhabiri Cağaloğlu’nda bulunan gazetemizin yazı işlerine heyecanla girerek, bu haberi yüksek sesle dile getirmiştir.

“Kardeşler müjdeler olsun ! Ayasofya bu Cuma açılıyor.!”

O esnada tarih yazarımız, merhum İbrahim Hakkı Konyalı masasının başında çalışırken, muhabir kardeşimizi yanına çağırır ve:

“Kardeşim sen ne söylüyorsun, eğer Ayasofya açılırsa Türkiye de Kemalizm biter, bu bazı Avrupa ülkelerinin adeta bir taahhüdüdür.” der.

Bu açıdan aslında Ayasofya bir kilidin açılması demektir.

Ayasofya’nın cami olarak statüsünün değişmesi güzel bir şeydir.

Ücretsiz ziyareti de takdire şayandır.

Ama bu, Sultan Fatih’in lânetini ortadan kaldırmaz.

Ayasofya cami olarak ibadete açılmalıdır. Minarelerinden beş vakit ezan okunmalı, içinde beş vakit namaz kılınmalıldır. Ancak o zaman Ayasofya hakikî kimliğine kavuşur.

Bu mesele bütün siyasî meselelerin üzerinde bir meseledir.

Politikaya alet edilecek bir şey değildir.