Bahar mevsiminin içimiz içimize sığmadığı, sevinç dolu şirin güzellikleri, görünüp kaybolan gençlik çağı gibi yavaşça gözden kaybolurken zaman, sıradaki bereketli mevsimde Rabbimin envai çeşit nimetlerini, ağaçlar dolusu renkli, lezzetli yaz meyvelerini gösteriyordu…
Kurak geçen günlerde sık sık yağmur duaları, mahlûkatın ızdırar, istidat, ihtiyaç lisanıyla fıtri yakarışları, ilticaları arşa yükseldi, niyazlar edildi. Haziran başlarında Kadir Gecesi kıymetinde Leyali-i Aşere tabir edilen hikmet dolu faziletli Zilhicce’nin on gecesini vesile ederek, Kurban Bayramının sürur ve sevincine yağmur sularıyla ulaşmayı mahlûkat tevekkül, sabır ve sükûnetle umuyordu.
Rabbimin hikmetiyle o gün gökyüzünü kaplayan bulutlar, rahmet taneciklerini çilentiler, damlalar halinde kurumuş topraklara, sararmış yapraklara, ağaçlara, kuşlara, müjdeliyordu. Ara sıra duyulan gök gürültüsü, çakan şimşeklerle rahmet hazinesinden serpiştirmelerle “yağmur şeklinde rahmet tecessüm etmiş, takattur etmiş, katre katre geliyor…”
Namaz kıldığımız mekân ilim, iman, ihlâs ve tefekkürle ibadetin ruhunu manevi iklimlerde hissettiriyordu. Panel saç çatıya inen muttarit damlaların sesi çok manaları, sırları, hakikatleri anlatıyordu. “yağmurun şıpırtıları manasız bir ses olmadığını” İçimizi serinleten arza hayat veren rahmet ve bereket damlacıklarıydı. Her damla nizam ve intizamla “Her canlıyı sudan yarattık” hakikatini anlatıyordu.
Yağmurun şırıltıları, artan damlaların sesi coşkulu bir musikinin terennümleri gibi yeryüzünü sevinçle ihtizaza getiriyordu. Huzur içinde çarpan kalpler, dökülen damlaların ritmiyle hafi zikirler yapıyor, şükrünü ifade ediyordu. Gökten bardaktan boşalırcasına dökülen katrelere mukabil, yerden namazın ahirinde müezzinin davudi sesi tesbihatı aynı ahenk, aynı tempo, aynı sürurla “Ya Cemili Ya Allah” nidaları dalga dalga ufuklar ötesine yükseldi. Namazımız hitam bulmuştu. Kur’an tilavetiyle kalbimiz tatmin oldu, inşirah buldu…
Yaz yağmuru sularıyla yeryüzü sayfası kirlerden arındı, tozlardan temizlendi. Mevla’mın yağdırdığı suya kanan yeryüzü sofrasında mis gibi toprak kokusu yayıldı her tarafa... Dağlarda, kırlarda, bağlarda bahçelerde görünen canlılar, hayat buldu. Dalların üstünde uçuşan kuşlar, tatlı nağmeler, sevinç çığlıklarıyla şükrünü izhar eden şirin sesleri duyulmaya başladı.
O gün her taraf temiz hava, iç huzuru, göz aydınlığıyla şenlendi. Tecessüm eden rahmet sularının bereketiyle mahlûkatın bayram sevinci başlamıştı…