Her zaman düşünmüşümdür. İnsanlardan sıkça duyduğumuz “Nerede o eski bayramlar” sözü bir bakıma doğru, fakat değişen şartların ve olgulara hangi açıdan bakacağımız genellikle aileden aldığımız hayat anlayışıyla bağlantılı bir durumdur. Şahsen olumlu pencereden bakma itiyadımın olduğunu ifade etmek isterim. 

Evet dinî bayramlarımız milletçe kendimizi tek vücut hissettiğimiz çok özel günlerdir. Zamanla farklılıklar olsa da, toplumumuz hâlâ bayramları büyük bir neşe ve coşku içinde kutlamaya devam ediyor. Bu güzel bayram alışkanlıkları ancak aileler aracılığı ile gelecek nesillere aktarabilir. Her şeyde olduğu gibi, bayramların ne anlama geldiğinin yeni nesillere öğretilmesi de yine bize düşen bir görevdir. Bu günler sıradan günler değildir. Ailelerde canlı duygularla yaşanmalı, çocukların bilinç ve bilinçaltlarına en güzel hatıralarla yerleşmelidir ki, sonsuza kadar aynı sevinç ve coşku hisleriyle yaşasın. Bu konuda asla kötümser değilim. Bazı kalıplar değişse de insanlar bu konudaki sağlam telâkkilerini devam ettiriyorlar. Çocuklarını güzel giydiriyorlar. Dede, baba ve torun hep beraber bayram namazına gidiyorlar. Bayram ziyaretlerine götürüp büyüklere nasıl hürmet gösterilmesi gerektiğine bizzat kendileri örnek olmaya çalışıyorlar. Kurbanlar kesiliyor, yoksul ve düşkün komşulara hijyenik kaplar içinde et götürülüyor. Bütün bu aktivitelerin halen de yapılıyor olması çok güzel bir seromenidir.

Tatil konusuna gelince, milyonlarca insanın bayram günleri tatile gittiği eleştirisine tamamen katılmıyorum. Ben meseleye farklı bir açıdan bakmak gerektiğine inanıyorum. İnsanların bir kısmı bayramlarda akraba, eş ve dostunu bırakıp tatil beldelerine gidiyor. Bu makul seviyede eleştirilebilir. Bunun dışında birçoğu, kendi kökenlerinin bulunduğu köyüne, kasabasına, annesinin babasının bulunduğu yere gidiyor. Eskiden aileler bu kadar dağınık değildi. Bayram ziyaretleri yakın çevrelerde yapılabiliyordu. Fakat şimdi şartlar çok değişti. Buna göre ulaşım vasıtaları da alabildiğine çoğaldı. Bundan faydalanarak medeniyetimiz ve dinimizin önemle üzerinde durduğu sılay-ı rahim yani akrabalık bağlarının kesilmemesi için yepyeni imkânlar var. Tam da burada yüreğimiz ağzımıza geliyor. Aman trafik kazalarına dikkat bu güzelim bayram zehir olmasın. Çünkü bayramlar toplumda tamamiyle hissedilen bir olaydır. Bir kaza haberi herkesi üzebilmektedir. Unutmayın sizi seven çok sayıda dostlarınız var. Lütfen onları gözyaşları içinde bırakmayın.

Çocukluğumuzun geçtiği mahalle canlı bir varlık gibiydi. Herkes birbirini tanır, aynı yaşama alanında olmanın bilinciyle samimiyetle davranırdı. Geniş bir aileye sahip olan bizler, bütün akrabaları dolaşırdık. Büyüklerin ellerinden öperdik. Küçükte olsa mutlaka hediyeler verilirdi. Bugün böyle olmuyor diye bayramlardan kopuş gibi görmek doğru değildir. Bence bayramlar günümüzde de çok güzel kutlanıyor. Şartlar değişti, günümüzde ki, insan ilişkileri farklı bir konum aldı. Artık mahalle birbirini tanıyan, birbirinin halini anlayan canlı bir vaziyet olmaktan çıkmış, yığınlarca insanın büyük apartmanlarda, yan yana birbirinden habersiz yaşadıkları yeni bir sosyolojik yapıya dönüşmüş bulunuyor. Bu yeni olguları kabullenerek, bayramların tadını çıkartıp, coşkuyla kutlamalıyız. 

Bu vesileyle dostlarımın ve özellikle Yeni Asya camiasının Kurban Bayramını can’ı gönülden kutluyorum.