Bu sözler bize 21.1.22 tarihli yazımızda aktardığımız bir anekdotu hatırlattı:

2018’de resmî ziyaret için Strasbourg’a giden Adalet Bakanlığı heyetinin bir araya gelip görüştüğü AİHM’in Başkanı şöyle demiş:

“Darbe girişimi sonrası yaklaşık 4500 hâkim ve savcıyı meslekten ihraç ettiniz. Bunlardan, dosyasına hiçbir aleyhte delil konulamayan yaklaşık 800 hâkim ve savcı tespit ettik. Bir bölümünün aylarca tutuklu kaldıktan sonra ya beraat ettiğini ya da takipsizlik kararı aldığını gördük. Bu tutuklamalar nedeniyle Türkiye’yi ciddi tazminatlar bekliyor.”

Heyet morali bozuk şekilde ülkeye dönmüş ve AİHM Başkanının sözleri Adalet Bakanı Gül’e aktarılmış. O da Erdoğan’a iletmiş.

Aldığı cevap: “Adamlar doğru söylemiş, madem delil yoktu, neden tutukladınız?”

Sonuçta, malûm davalardan tutuklu kalıp da beraat edenlerin açtığı tazminat davaları üzerine, Hazine ve Maliye Bakanlığı bu kararlarda imzası olan isimleri HSK’ya şikâyet etmiş. HSK’da bu yargı mensuplarına açılan yüzlerce soruşturma evrakı varmış (Barış Pehlivan, Cumhuriyet, 6.1.22).

Bu bilgi üzerine şöyle yazmıştık:

“Saray, bu süreçte gaz verdiği hâkim ve savcıları ortada bırakmaya hazır ve teşne. Yeri gelince ‘Yargıya gereken talimatları verdik’ derken, diğer zamanlarda ‘Bizde yargı bağımsızdır’ nutuklarıyla topu yargıya atan ikircikli tavrın bir sonucu da bu. Onun için, iktidara güvenip yaslanarak o hukuksuz kararları alanlar, dahası AYM ve AİHM’e bile inatla direnenler, her an ‘satış’a gelebilirler.”

Derken, AİHM Başkanının bahsettiği ciddi tazminatlar gelmeye başladı. Sadece yargı mensupları için değil, diğer başvurucular için de. Ardından milat niteliğindeki Yalçınkaya kararıyla süreç hızlandı. Ve 15-20 Temmuz yargısı iyice köşeye sıkıştı.

Yargıtay üyesinin çok gecikmiş itirafı ve hükümeti suçlaması, bunun bir tezahürü ve sonucu. Bakalım, işin sonu nereye varacak?