Geçen haftaki hutbede Kur’an’ın tesettür ayetlerinin hatırlatılması ve evlilikle ilgili tavsiyelerde bulunulması CHP Sözcüsü tarafından, Diyanet İşleri Başkanının şahsı üzerinden çok nezaketsiz ve haddini aşan ifadelerle eleştiri ve polemik konusu yapıldı.

Evvela şunu ifade edelim:

Bilhassa böyle hassas bir konuda CHP Sözcüsünün verdiği tepkide kullanılan “hadsizlik ve saçmalamak” gibi ifadeler, bumerang gibi, çıktığı adrese döner ve orayı vurur.

Dinin kesin bir emri olan tesettüre eski alışkanlıklarla Atatürkçülük ve laiklik adına dil uzatmak hiç kimsenin haddi değildir.

Ve “eski CHP” reflekslerinin dışavurumu niteliğindeki bu tarz çıkışlar, herkesten önce CHP’ye zarar verir. Partinin başörtüsü açılımını ve bunca zamandır inançlı ve mütedeyyin kitlelerle barışmak ve helalleşmek için sürdürdüğü gayretleri de boşa çıkarır.

Bunları belirttikten sonra Diyanet’e de söylememiz gereken birkaç husus var:

Dini de, dinin emir ve yasaklarını da, özellikle tesettür konusunu da günümüz toplumuna anlatmak için, yalnızca ilgili ayet ve hadislerin meallerini aktarmak ve klasik ilmihal kitaplarındaki bilgileri olduğu gibi tekrarlamak yeterli oluyor mu?

Kadınların pek katılmadığı ve çoğu erkeklerden oluşan bir cemaate kadın tesettürünün sınırlarını ifade etmenin anlamı ne?

Tesettür kavramına çok uzak ve soğuk hale getirilmiş ve camiyle de yolu kesişmeyen bir kitleye tesettür mesajı vermenin yeri ve zemini Cuma hutbesi mi olmalı?

Bu konuyu Üstad Bediüzzaman’ın Tesettür Risalesinde yazdığı şekilde fıtratın gerekleri ekseninde ikna edici bir üslupla işleyecek yeni ve farklı bir dile ihtiyaç yok mu ve bu dille verilecek mesajların çok farklı kanallardan hedef kitleye ulaştırılması gerekmiyor mu?

(Yeni Asya Neşriyat’tan çıkan “Örtünmek Hürriyettir” isimli kitabımız bu dilin nasıl olması gerektiğini gösteren güzel bir örnek.)

Diyanet’in bilhassa tek adam rejiminde iyice siyasallaştırılıp, en bariz örneklerinden birini 15 Temmuz hutbelerinde gördüğümüz bir kutuplaştırma aktörü haline getirilmesinin, başka konulardaki mesajlarını da etkisizleştirmesi ve dahası aksülamel yaptırması da işin bir başka önemli boyutu.

Diyanet bütçesiyle ilgili tartışmalar ayrı.

En büyük zararı dine olan bu atmosferden âcilen çıkılmalı ki, din hizmetleri asıl mecrasında sağlıklı bir şekilde devam edebilsin.