Zübeyir Ağabey’in dediği gibi “Gençlikte insan ne ile meşgul olursa istidatları onda inkişaf eder.” İstidatlarımızı hak yönde, istikamet yolunda inkişaf ettirmek böyle dehşetli bir asırda ancak okumak ile mümkündür. Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin büyük projesi olan Medresetüzzehra’nın bu zamanda tecessüm etmiş hali ve gençlerin kendilerini muhafaza ederek çok okumalarına vesile olan yerler dershanelerdir. O dershaneler ki kâinata meydan okuyacak iman hakikatlerinin genç fıtratlara derç edildiği ulvî, hidayet menbalarıdır. 

Biz bu hakikatlerden bihaberdik boyumuzdan büyük valizlerle Kayseri’deki dershaneye geldiğimizde. Önce birbirimizle tanıştık. Aynı iman dairesinde olmanın verdiği sıcaklık vardı kavuşan ellerimizde. Üniversite vesilesiyle 4 yıl sürecek olan dershane hayatımız başlamıştı. Artık şeytan desiselerinin tahaccümünü, ahir zaman fitnelerinin hücumunu akim bırakan bir fanusun içindeydik. Günlük 45 dakika birlikte yaptığımız şahsî okumalarımız, 45 dakikalık derslerimiz, tesbihatlarımız başta gözümüzü korkutmuyor değildi. Hatta ev içinde dahi tesettürümüze dikkat ediyor oluşumuz, dershane giriş çıkış saatlerimizin belirli oluşu, aylık izin sistemi nefsimize tabi ki de ağır geliyordu. Ama bizim gözardı ettiğimiz bir hakikat vardı; Bediüzzaman Hazretleri’nin beyan ettiği gibi biz öyle bir hakikat dairesindeydik ki güneşten daha parlak ve Cennet gibi güzel ve saadet-i ebediye gibi şirindi. O şirin daireye girdikçe, Risale-i Nur’da derinleştikçe nefsimize ağır gelen o programlarla yetinemeyip ev meşveretlerimizde daha neler yapabiliriz, kendimizi daha nasıl geliştirebiliriz? diyerek programımıza haftalık kavram derslerini, müzakereli dersleri, genç kız ve çocuk derslerini, günlük gazete okumalarını ilâve ettik. 

Bu dairenin sıcaklığını hissettikçe, mahiyetini idrak ettikçe dünyevî isteklerimiz arka planda kalıyordu. O sıcaklığı hissetmemizdeki en büyük etken dershane içindeki uhuvvet, muhabbetti. Nuranî bağlardı bizi birbirimize kenetleyen. Farklı mizaçlarda, karakterlerdeki insanların bir araya gelmesine rağmen uyumla yaşamaktı kenetlenme. Zaten mesleğimizin esası uhuvvetti, en yakın dost, en fedakâr arkadaş ve en güzel takdir edici yoldaş ve en civanmert kardeş olmak iktiza ediyordu. Tekken üstesinden gelemediğimiz zorlukları birlik olduğumuzda kardeşlerimizle aşabiliyorduk. Ailelerimizden, memleketlerimizden ayrılıp geldiğimiz bu şehirde cemaatimiz ailemiz, Kayseri memleketimiz oldu. Gurbette olduğumuzu hiç hissettirmeyen ablalarımızın şefkatli sineleri bize bu şehri daha çok sevdirdi. Kayseri cemaati Yeni Asya sistemini oturtturmuş, meslek-meşrep noktasından istikamette ilerlemeye çalışan sosyal aktiviteleriyle ve talebe hizmetleriyle ismini duyurmuş bir cemaat. Üniversite okumak için bu şehre gelirseniz ve dershanede kalmayı düşünüyorsanız hem ilmî yönden, hem sosyalleşme yönünden gelişeceksiniz demektir. 

Üniversitesiyle Kayseri

Tepesinden karı eksik olmayan, heybetiyle gözleri kamaştıran, şehrin göz bebeği ihtişamlı Erciyes Dağı... Erciyes’in eteklerine kurulmuş bir şehir Kayseri. Geniş yollarına, tarihî mekânlarına, ferah evlerine, çiçek kokan sokaklarına, sistemli şehir planlamasına ve daha nicesine hayran kalınacak bir şehir. Bu şehirdeki Erciyes Üniversitesi şehrin merkezine kurulmuş, ulaşım yönünden birçok kolaylığa sahip, bütün fakültelerinin aynı kampusta bulunduğu, köklü bir üniversite. Yani diyeceğimiz o ki Kayseri, üniversitesiyle de sizi memnun edebilecek bir şehir.

Yine olsa...

Tohumduk, kök saldık, Risale-i Nurlar’la yeşerdik, dallar olduk dört bir yana ayrıldık şimdi. Bu neşvünema serüvenin gerçekleştiği Kayseri yaşanmış bütün güzel anılarla her daim kalbimizde kalacak. Allah emeği geçen bütün abla, ağabey ve kardeşlerimizden ebeden razı olsun. Allah’ın rıza dairesinde buluşmak, birbirimizi her andığımızda gönlümüzle de gülümseyebilmek duâsıyla... 

 İYİ Kİ KAYSERİ YİNE OLSA YİNE KAYSERİ

Beyzanur Güney / Büşra Nur Erciyes /  Lütfiye Kef