Mobbing, kişilerin iş ortamında uzun bir süre tekrarlı biçimde rahatsız edilmesidir. Mobbing kişinin çalışma ortamındaki saygınlığına, kişilik bütünlüğüne ve çalışma hakkına zarar verir. Dr. Heinz Leymann, 1980’li yıllarda mobbing terimini iş hayatındaki baskı, şiddet ve yıldırma hareketlerini tanımlamak için kullanmıştır. Leymann, mobbing uygulayan kişileri, aşırı kontrolcü, korkak, nevrotik ve iktidar açlığı olan kişiler olarak tanımlamaktadır. Mobbingdeki taciz görünüşte biraz örtüktür. Yani herhangi bir soruşturma karşısında “tevil edilebilir” niteliktedir. Amaç kurbanı tahrip etmektir.
Mobbing, çoğu zaman, kendi yeteneklerine ve yetkinliğine inanmayan amirlerden personeline doğru gelir. Mobbing yapanın işbirlikçileri kurbanın mesai arkadaşları da olabilmektedir. Mobbing, önce anlamı belirsiz hareketler olarak başlar; sonra imalar, sonra daha çok rahatsız eden davranışlarla devam eder. Psikolojik sarsıntı, uykusuzluk, çöküntü ve kaygı kurbanda kalıcı hastalıklar meydana getirir, kurban işe yaramazlık duygusuna kapılarak intihara varacak çöküntüler yaşayabilir. 
Mobbing, Türk çalışma hayatında yeni bir kavram olmasına karşın iş hayatında sıklıkla karşılaşılan bir durumdur. Son yıllarda mobbing mağdurlarının, mobbing uygulandığına dair açtığı dâvâlar emsal teşkil etmekte ve bu konuda yürütülen farkındalık çalışmaları dolayısıyla insanlar daha da bilinçlendirilmektedir. Çalışma hayatında çok yaygın bir işyeri sorunu olarak bilinen “Psikolojik Taciz (Mobbing)” olaylarını engellemek, toplumun bilinçlendirilmesini sağlamak amacıyla bütün çalışanları kapsamak üzere “İşyerlerinde Psikolojik Tacizin (Mobbing) Önlenmesi” konulu 2011/2 sayılı Başbakanlık Genelgesi 19 Mart 2011 tarihli ve 27879 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. Söz konusu Genelgenin 5’inci maddesi gereğince; Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı bünyesinde, sivil toplum kuruluşları ve ilgili tarafların katılımıyla “Psikolojik Tacizle Mücadele Kurulu” oluşturulmuştur. Kurul, çalışanların uğradığı psikolojik taciz olaylarını izlemek, değerlendirmek ve önleyici politikalar üretmekle görevlendirilmiştir.
2011’de yayımlanan bir veriye göre çalışma hayatındaki insanların % 3,5-7,5 arasında bir oranı Mobbing’e maruz kalmaktadır. İsveç’te meydana gelen bütün intiharların % 20’sinin kaynağı Mobbing olarak belirlenmiş, Japonya’da şirketler işe başlamadan önce çalışanlara sözleşme imzalatarak oluşacak intihar vak’alarının sonuçlarında kendilerini korumaya çalışmaktadırlar.  
İsviçre’de bir mobbing olayının maliyetinin bir çalışanın 1 yıllık ücretine eşit olduğu tahmin edilmektedir. İşgünü kaybı, personel değişiminin hızlı olması, mobbinge uğrayanın arkadaşları üzerindeki isteklendirme bozucu olumsuz etkiler işletme bütçesi üzerinde ağır bir yük meydana getirir. Sağlık sigortası primlerinin artması ve ortalama sosyal hasılanın azalması millî ekonomi üzerinde mobbing maliyetleridir.
Bu konu önemsenmeyecek bir konu olmadığı açıktır. Özellikle üst kademe yöneticiler bu konuya eğilmeli, ilgili departmanları harekete geçirmelidir. Şirket içi yayınlar yapılmalı, belirli aralıklarla isimsiz anketler düzenlenerek süreç kontrol altında tutulmalıdır. Çalışanların psikolojik sağlığını korumak birinci önceliğimiz olmalı. Unutmayalım, baskı kültürüne sahip sistemlerin aynılaştırdığı insanlardan dahi çıkmaz.