Ramazan

Hz. Âdem’in (as) yaratılmasındaki ibretler

PEYGAMBER KISSALARI

Hz. Âdem (as) topraktan yaratıldı. Onun (as) topraktan yaratılışı, tarihî açıdan önemli bir konuyu ve büyük bir yaratılmayı içermektedir. Üstelik bunda herhangi bir şeye, “Kün” (Ol) deyince anında oluveren ilâhî kudretin ve Rabbanî gücün görüntüleri tecelli etmiştir...

İşte Hz. Âdem'in (as) topraktan yaratılışı yeni bir varlığın ve yine bu varlığın yaratılmasındaki i'câzın doruğunu göstermektedir.

“Sonra nutfeyi (rahim duvarına) yapışan bir hücreye, bunu da mudgaya, yani bir çiğnem et görünümündeki varlığa, mudgayı kemiklere dönüştürür, sonra da kemiklere et giydirip, derken yeni bir yaratılışa mazhar ederiz. İşte bak da Allah’ın ne mükemmel yaratan olduğunu bir düşün!” (Mü’minûn Sûresi, 14)

İşte bu durum; yokluktan varlığı, zayıftan kuvvetliyi, cansızdan canlıyı ve ruhu meydana getiren İlâhî kudretin bir tecellisidir. Allah’ın kudretiyle hareketsiz olan toprak, hareketli bir duruma geçiyor, cıvık bir durumda olan çamur konuşabilir bir duruma geliyor, cansız olan varlık üstün bir insan haline geliyor. Allah, buyuruyor:

“O’nun (varlığının ve kudretinin) delillerinden biri: Sizi topraktan yaratmış olmasıdır. Sonra dünyaya yayılmış beşeriyet haline geldiniz.” (Rum Sûresi, 20)

Topraktan yaratılan kimse Hz. Âdem (a.s), ardından yeryüzüne yayılan insanlar ise onun neslidir. Allah, Hz. Âdem'i (as) çamurdan yaratıyor, daha sonra da onun neslini küçük bir damla sudan yaratıyor ve bu nesli de kendi vekili olarak yeryüzüne yerleştiriyor. Yeryüzünü de bu varlığın emri altına veriyor ve adaleti ikame edebilmesi için de bu insanı halife yapıyor. (Bakara Sûresi, 30)

Âdemoğlu, dün daha bilinen bir şey değilken, bugün Allah’ın varlığını inkâr etmeye yeltenişi garip değil midir? Yine kendi varlığı, Allah’ın varlığına delil olduğu halde Allah’ın nimetlerine küfretmesi tuhaf değil midir?!! Allah gerçekten ne güzel buyurmuştur:

“Kahrolası kâfir insan, ne nankördür o! Yaratan onu neden yarattı? Bir meni damlasından yarattı. Yarattı ve güzel bir biçim verdi. Sonra da hayat yolunu kolaylaştırdı. En sonunda da onu öldürür ve kabre koyar. Daha sonra da, istediği zaman onu diriltir. Hayır! İnsan, Allah’ın buyruğunu lâyıkıyla yerine getirmedi.” (Abese Sûresi, 17-23)

İnsan, Allah’ın varlığını inkâr etse bile kâinattaki her zerre Allah’ın var olduğuna delâlet etmektedir. Varlığındaki her hareket Allah’ın vahdaniyetine yani birliğine ve yüce kudretine delildir. Allah, gerçekten de güzel söylemiştir: “Peki bu inkârcılar biraz olsun dünyayı gezip dolaşmazlar mı ki, hiç değilse bu sayede düşünüp duygulanacak gönüllere, gerçeğin sesini işitecek kulaklara sahip olsunlar. Ne var ki onlarda kör olan, gözler değil, asıl kör olan sinelerindeki gönüller!” (Hacc Sûresi, 46)

Hz. Âdem'in (a.s) kıssası, hayret edilecek bir kıssa değil midir?! Bu kâinatta var olan insanın varlığı, Allah’ı düşünmeye ve O’nu tefekkür etmeye çağırmıyor mu? Hz. Âdem'in (a.s) yaratılışı topraktan ve O’na iman ile yakînin gerektirdiği çamurdan değil midir?

Çünkü Allah “Öyleyse insan neden yaratıldığını bir düşünsün. O, bel ile göğüs nahiyesinden çıkan, atılan bir sudan yaratıldı. Onu ilkin yaratan Allah, elbette onu diriltmeye kadirdir.” (Târık Sûresi, 5-8) buyurmaktadır.

AHMET ÖZDEMİR

22.08.2009