İnsanlık tarihi boyunca sürüp gelen savaşlar ve barışlar yirminci asırda iki dünya savaşını netice verdi. Bu savaşlarda milyonlarca insan öldürüldü. Milyonlarca insan da sakat kaldı. Dünya hayatının bütünüyle fânî olduğu herkes tarafından görüldü.
Özellikle birinci ve ikinci dünya savaşlarında toplamda doksan milyona yakın insan öldü. Yüz milyonlarcası da sakat kaldı. Hırs ve düşmanlık başta olmak üzere, çok farklı sebeplere dayalı olarak henüz barışın gerçekleşmesi temin edilemedi
Her iki dünya savaşına şahit olan Bediüzzaman Hazretleri “Husumet [kin] ve adavetin [düşmanlığın] vakti bitti. İki harb-i umumî [iki dünya savaşı], adavetin ne kadar fena ve tahrip edici dehşetli zulüm olduğunu gösterdi. İçinde hiçbir fayda olmadığı tezahür etti. Öyle ise, düşmanlarımızın seyyiatı [fenalıkları], tecavüz olmamak şartıyla, adavetinizi celp etmesin. Cehennem ve azab-ı İlâhî kâfidir onlara.” (Hutbe-i Şâmiye, s. 135-136.) demektedir.
İki dünya savaşıyla haddinden fazla yorgun düşen insanlığın şiddetle genel bir dünya barışına ihtiyacı olduğu açık bir gerçektir. Böyle bir barışın tesisi için başta Birleşmiş Milletler başta olmak üzere birçok birlikler kuruldu. Ancak, hem Gazze- İsrail çatışmaları, hem de Rusya- Ukrayna savaşı gösterdi ki, ne Birleşmiş Milletlerin ve ne de Güvenlik Konseyinin bir yaptırım gücü olmadığı görüldü.
Peki, bu gidişatı kim durdurup genel dünya barışını sağlayabilir? Nice insanlar ve kuruluşlar devamlı barıştan bahsediyor fakat barış için bir çare de söyleyemiyor. Başta Amerika olmak üzere, Batılı devletler ise, bu savaşları körüklüyor. İsrail ve Ukrayna’ya silah ve bomba sevkiyatı yaparak bu kanlı savaşlara benzin dökerek, masum sivillerin ölümlerini hızlandırıyor.
Tek süper güç kalan Amerika Birleşik Devletlerinin karşısına, dünyanın barış dengesini temin etmek için mutlaka İttihad-ı İslâm hakikatini çıkarmaktan başka çare görünmüyor. Bu gerçeğe işaret eden Bediüüzaman Hazretleri “Kırk elli sene sonra, Arap taifeleri, Cemahir-i müttefika-i Amerika [Amerika Birleşik Devletleri] gibi, en ulvi bir vaziyete girmeye, esarette kalan hâkimiyet-i İslâmiyeyi eski zaman gibi küre-i arzın nısfında [dünyanın yarısında], belki ekserisinde tesisine muvaffak olmanızı Rahmet-i İlâhiden kuvvetle bekliyoruz. Bir kıyamet kopmazsa, inşaallah nesl-i âti [gelecek nesiller] görecek. (Hutbe-i Şâmiye, s. 146.)
İslâm Birleşik Devletleri anlamında bir İttihad-ı İslâm hakikati gerçekleştiği zaman, elli yedi İslâm devletinin karşısına hiçbir güç çıkamaz. Şimdilik parçalı bir vaziyette her Müslüman devlet kendi başına kaldığı için güç birliği olmuyor. İslâm İş birliği Teşkilâtı da istenilen neticeyi veremiyor. O hâlde, yapılması gereken tek çözüm, Türkiye, Azerbaycan ve Katar’ın başlattığı ve birimize yapılan bir saldırı hepimize yapılmıştır, diyerek güç birliği yaptıkları gibi, Mısır, Suud-i Arabistan ve Pakistan devletlerinden başlayarak, ardından Türk Devletler Teşkilatını dahil edip ve adına İslâm Birliği diyerek diğer Müslüman devletleri de bu birliğe bir an evvel dahil etmektir.
Bu hakikati, Demokrat Parti iktidarına söyleyen Bediüzzaman Hazretleri “Şimdiki bu hükümetimizin hakiki kuvveti, hakaik-ı Kur’aniyeye [Kur’an hakikatlerine] dayanmak ve hizmet etmektir. Bununla, ihtiyat kuvveti olan üç yüz elli milyon [şimdi iki milyar] uhuvvet-i İslâmiye ile İttihad-ı İslâm dairesinde kardeşleri kazanır. Eskiden Hristiyan devletleri bu İttihad-ı İslâma taraftar değildiler. Fakat şimdi komünistlik ve anarşistlik çıktığı için, hem Amerika, hem Avrupa devletleri Kur’ân’a ve hem İttihad-ı İslâma taraftar olmaya mecburdurlar.” (Emirdağ Lâhikası, s. 577.)
Evet, yukarıdan beri anlatılan hakikatlere ve Bediüzzaman Hazretlerinin yaptığı tespitlere dayanarak ifade ediyoruz ki, dünyanın genel barış dengesinin temini ve İslâm devletlerinin de sıra ile başkaları tarafından yutulmaması için, en kısa zamanda İslâm Birliği kurulmalı, dünyanın da barış ve huzuru sağlanmalıdır.