Tarihçe-i Hayat - page 1154

1154 | BED‹ÜZZAMAN SA‹D NURSÎ fiAHIS B‹LG‹LER‹
Abdülmecid Diyarbak›r’da bulunan Askeri Rüfltiyede Arapça ö¤retmenli¤ini yapt› ve tekrar
(1920) Van’a döndü. Van’da da ö¤retmenli¤e devam etti. Bu kez yedi y›l burada kald› (1920-27).
fieyh Said Hadisesi ile ö¤retmenlik görevinden al›n›nca Van’dan Ergani’ye geçti. Ergani’de bir ma-
nifatura dükkân› açarak hayat›n› devam ettirdi. 1936 y›l›na kadar Ergani’de yaflad›ktan sonra ço-
cuklar›n›n e¤itimi sebebiyle Malatya’ya göç etti. Burada Cumhuriyet Çarfl›s›nda (Eski ad› Kürtler
Çarfl›s›) manifaturac›l›k yapt›. Örnek bir ticarî ahlâka sahip olmas› k›sa zamanda çevresinin dikka-
tini çekti. Siftah ettikten sonra gelen müflterilerini henüz siftah yapmam›fl komflu esnafa gönder-
mek suretiyle ticarî ahlâka katk›da bulundu. Bu davran›fl› ço¤u kez tekrarlad›. Hiçbir komflusunu
incitmemesi, sempatik oluflu ve sürekli bir flekilde sohbetlerinde imanî konulara a¤›rl›k vermesi,
etraf›ndaki sevgi çemberinin giderek büyümesine sebep oldu. Malatya’da dört y›l kald›ktan son-
ra Ürgüp’e müftü olarak tayin edildi (1940).
Ürgüp’te on iki y›l müftülük yapt›. Burada ac›-tatl› çok say›da hadiseye tan›k oldu. Bediüzza-
man’›n kendisine tevdi etti¤i eserlerinden ‹flaratü’l-‹’caz ile Mesnevi-i Nuriye’yi Arapçadan Türkçe-
ye tercüme etti. Bu eserlerden talebelerine dersler okuttu. Di¤er taraftan hayat›nda çok büyük iz
b›rakan evlât ac›s›n› burada tatt›. Üniversitede okuyan ve gelmesini dört gözle bekledi¤i o¤lu Fu-
at’›n vefat haberini burada ald›.
Abdülmecid’in ac›larla dolu hayat› neredeyse vefat›na kadar devam etti. Bediüzzaman, karde-
flinin yaflad›¤› s›k›nt›l› halet-i ruhiyeye Mektubat isimli eserinde, Yirmi Sekizinci Mektubun Üçün-
cü Meselesinde yer vermifltir.
Abdülmecid, on iki y›l boyunca sürdürdü¤ü müftülük görevinden al›nmas›na ra¤men üç y›l da-
ha Ürgüp’te kald›. Gerek müftülü¤ü s›ras›nda ve gerekse görevden al›nd›ktan sonra iman hizme-
tini devam ettirdi. Çok say›da talebe yetifltirdi. Her f›rsatta imanî konularda çevresinde bulunan-
lar› ayd›nlatmaya gayret sarf etti. Mant›k adl› eseri yazd›¤› gibi, Haleb-i Sa¤ir ve Kaside-i Bürde fler-
hini de kaleme ald›.
Abdülmecid, on befl y›l Ürgüp’te kald›ktan sonra 1955 y›l›nda Konya’ya gitti. Buraya geldikten
sonra büyük hasretini gidermek maksad›yla Isparta’ya giderek çok uzun zamandan beri ayr› düfl-
tü¤ü Bediüzzaman Hazretlerini ziyaret edip, hasret giderdi. Bu ziyaret Bediüzzaman Hazretlerini
de son derece sevindirdi.
Abdülmecid, Konya’ya geldikten bir süre sonra, tekrar ö¤retmenli¤e bafllad›. Bu s›rada 74 ya-
fl›nda olmas›na ra¤men okula yaya olarak gidip geldi. Ö¤retmenlik görevini sürdürmeye devam
ederken sebepsiz yere tekrar görevden al›nd›.
Bediüzzaman, vefat›ndan önce bir kez daha Konya’ya geldiyse de uzun süre görüflmeleri
mümkün olmad›. Zaten bu görüflme veda görüflmesi olup, evin önünde gerçekleflti. Bediüzzaman,
arabadan inmeden kap›n›n önünde kardefliyle vedalaflt› ve Urfa’ya do¤ru yola ç›kaca¤›n› söyledi.
Abdülmecid’i en çok sarsan olaylar›n bafl›nda kuflkusuz, Bediüzzaman’›n ebedî istirahatgâh›n-
da bile rahat b›rak›lmamas› gelir. Vefat›ndan birkaç ay geçtikten sonra, kendisine zorla imzalatt›-
r›lan bir yaz›ya dayan›larak Bediüzzaman’›n kabri aç›ld› ve naafl› bir gece Urfa’daki mezar›ndan
al›nd›. Abdülmecid’in, gözleri ba¤l› bir flekilde içinde bulundu¤u bir uçakla tafl›nan naafl, bilinme-
yen bir yere götürülerek defnedildi. Bediüzzaman’› hayatta iken rahat b›rakmayanlar, vefat›ndan
sonra da rahat b›rakmam›fllard›.
Abdülmecid, 1967 y›l› geldi¤inde herkes ile vedalaflmaya bafllad›. Ona göre ölüm vakti gelmifl-
ti. Çünkü Bediüzzaman son buluflmalar›nda kardefline, kendisinden yedi y›l sonra ölece¤ini söyle-
miflti. Abdülmecid, Bediüzzaman’›n her söyledi¤inin gerçekleflti¤ini müflahade edenlerden biri idi
ve buna bütün kalbi ile inan›yordu. Nitekim de öyle oldu. 11 Haziran 1967 Cuma günü vefat etti.
Kaderin garip bir cilvesidir ki, o¤lu Fuat da 23 y›l evvel 9 Haziran 1944 Cuma günü vefat etmiflti.