resul-i ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, Mekke’den hic-
ret ettiği ve küffarlar takibe çıktıkları vakit, sebir namın-
daki dağa çıktılar. sebir dedi: “Yâ resulallah, benden
ininiz! korkarım, benim üstümde sizi vururlarsa, Allah be-
ni tazip eder. onun için korkarım.” Cebel-i Hira çağırdı:
s
? n
dp
G $G n
?ƒo
°Sn
Q Én
j
“
Banagel
.”
(1)
Bu sır içindir ki, ehl-i kalp,
sebir’de havf ve Hira’da da emniyeti hissederler.
Bu misalden anlaşılır ki, o koca dağlar birer müstakil
abddir, müsebbihtir ve vazifedardırlar. peygamber Aley-
hissalâtü Vesselâmı tanır ve severler; başıboş değillerdir.
AltıncıMisal
: nakl-i sahih ile, Hazret-i Abdullah ib-
ni ömer’den haber veriyorlar ki: demiş: resul-i ekrem
Aleyhissalâtü Vesselâm minberde hutbe okurken,
p
án
ª '
«p
?r
dG n
?r
ƒn
j o
¬o
àn
°†r
Ñn
b Ék
©«
p
ªn
L o
¢Vr
Qn
’r
Gn
h p
?p
Qr
ón
b s
?n
M%G Gho
Qn
ón
b Én
en
h
(2)
p
¬p
æ«
p
ªn
«p
H l
äÉs
jp
ƒr
£n
e o
äGn
ƒ '
ªs
°ùdGn
h
ayetini okudu. Ve dedi:
(3)
o
?Én
©n
ào
Ÿr
G o
Ò
p
Ñn
µr
dG Én
fn
G o
QÉs
Ñn
÷r
G Én
fn
G o
QÉs
Ñn
÷r
G Én
fn
G o
?ƒo
?n
jn
h o
¬n
°ùr
Øn
f o
ºu
¶n
©o
j n
QÉs
Ñn
÷r
G s
¿p
G
dediği vakit minber öyle sarsıldı ve öyle lerzeye geldi ve
titredi; korktuk ki, resul-i ekrem Aleyhissalâtü Vesselâ-
mı düşürecek bir derecede sallandı.”
(4)
YedinciMisal
: nakl-i sahih ile,
Habrülümme
ve
Tercümanü’l-Kur’ân
olan Hazret-i İbni Abbas ve ha-
dim-i nebevî ve ulema-i azîme-i sahabeden olan İbni
Mes’ud’dan haber veriyorlar ki:
abd:
kul.
aleyhissalâtü vesselâm:
salât ve
selâm onun üzerine olsun.
ayet:
Kur’ân’ın her bir cümlesi.
azamet:
büyüklük, ululuk, yüce-
lik.
Cebbar:
azamet ve yücelik sahibi,
ulu, güçlü ve kudretli, yarattıkları-
nı istediği emir ve yasağına zorla-
yan Allah.
Cebel-i Hira:
Hira Dağı.
ehl-i kalp:
kalp ehli olanlar, kal-
biyle manevî terakkide bulunan-
lar.
emniyet:
güvenlik, korkusuzluk.
Habrülümme:
Abdullah İbni Ab-
bas’ın, “Ümmetin âlimi” manasına
gelen lâkabı.
hadim-i Nebevî:
Peygamber Efen-
dimizin hizmetkârı.
hadis:
Hz. Muhammed’e ait söz,
emir, fiil veya Hz. Peygamberin
onayladığı başkasına ait söz, iş
veya davranış.
havf:
korku, korkma.
hicret:
göç, Hz. Peygamberin Mek-
ke’den Medine’ye göçü.
Hira:
Hira dağı.
hutbe:
Cuma veya bayram na-
mazlarında habit tarafından min-
bere çıkılarak yapılan İlâhî emir-
leri hatırlatan konuşma ve dualar.
kıyamet:
dünyanın sonu, bütün
ölülerin dirilerek mahşerde top-
lanması, varlığın bozulup dağılma-
sı, kâinatın ölümünden sonra, bü-
tün ölülerin dirilip ayağa kalkma-
ları, mahşerde toplanmaları.
kudret:
güç, kuvvet, iktidar.
küffar:
kâfirler, İslâmiyeti inkâr
edenler.
lerze:
titreme, titreyiş.
minber:
Camide hatibin hutbe
okuduğu merdivenli kürsü.
misal:
örnek, numune.
müsebbih:
tesbih eden, Allah’ı bü-
tün kusur ve noksanlardan uzak
tutan, Cenab-ı Hakkı şanına lâyık
ifadelerle anan.
müstakil:
başlı başına, bağımsız.
nakl-i sahih:
şüphe duyulmayan,
doğru, gerçek haber bildirilmesi.
nam:
ad, isim.
Resul:
Allah’ın elçisi, peygamber.
Resulallah:
Allah’ın elçisi, pey-
gamberi.
Resul-i ekrem:
çok cömert, ke-
rim ve Allah’ın insanlara bir elçisi
olan Hz. Muhammed.
sır:
gizli hakikat, gerçek.
takip:
iz sürme, yakalamak ama-
cıyla izleme.
tasarruf:
idare etme, sahiplik,
kullanma hakkı.
tazip etmek:
azap vermek,
acı çektirmek.
tazim etme:
büyük sayma,
ululama; büyük olduğunu be-
lirtme.
tercümanü’l-kur’ân:
Kur’ân’-
ın tercümanı, Kur’ân’ı tercü-
me eden.
ulema-i azîme-i Sahabe:
Sa-
habenin büyük âlimlerinden.
vakit:
zaman.
vazifedar:
vazifeli, görevli.
o
n
d
okuzuncu
m
ekTup
| 230 | Mektubat
1
. Ey Allah’ın Resulü, bana gel. (Kadı İyaz, Şifa, 1:308.)
2.
Onlar Allah’ın kudret ve azametini hakkıyla bilemediler. Hâlbuki kıyamet gününde yeryüzü
bütünüyle Onun tasarrufundadır; gökler de Onun kudretiyle dürülecektir. (Zümer Suresi:
67.)
3
. Her şey kudretine boyun eğen, hiçbir şey kudretine karşı koyamayan sonsuz kudret ve bü-
yüklük sahibi olan Allah, kendisini tazim ediyor ve buyuruyor: “Cebbar Benim, Cebbar Be-
nim; her şeyden büyük ve her şeyden yüce olan Benim.”
4.
Altıncı misaldeki bu hadisin bazı kaynakları: Kadı İyaz, Şifa, 1:308; Müslim, 4:147, 2148.
