bulunmak, Meclisin çalışmalarını engellemek, Anayasayı ihlâl etmek gibi suçlarla itham edildi. En tabiî
hakkı olan savunmasını yapmasına bile tahammül edilmedi ve duruşmanın birinde, salon dışına
çıkarıldı. Savunmasını, “Ölüm belki de kurtuluştur. Memleketin huzuru benim ölümüme ve
hapishanelerde çürümeme bağlıysa kararınızı böyle verin. Memleketimin hayrı için buna da razıyım”
sözleriyle bitirdi. Ömür boyu hapis cezasıyla Kayseri bölge cezaevine yollandı. Burada hastalanması
üzerine Ankara Hastanesine kaldırıldı. 31 Aralık 1961 yılında vefat etti.
TONUsLU hOCa haŞmET:
Tonuslu Haşmet Hoca olarak da anılır. 1894 yılında, Yozgat’ta dünyaya
geldi, 1969’de vefat etti. Medrese tahsili gördü. Arapça, Farsça ve Fransızcayı biliyordu. İmamlık, vaizlik
ve müftülük görevlerinde bulundu. Yozgat’ta bulunan Nohut Dağı eteğindeki Camızlık Camiinde imamlık
ve vaizlik yaptı. 1952 yılında İstanbul Fatih’teki Reşadiye Otelinde Bediüzzaman’ı ziyaret edip kendisiyle
görüştü. Bir Cuma günü cemaatla vedalaşıp artık vaaz edemeyeceğini, vefat edeceğini bildirmişti. Bir
sonraki vaaz vaktinde vefat etti. Emirdağ ve Kastamonu mektuplarında ismi geçmektedir.
-U-
UBEYd:
Bediüzzaman Hazretlerinin ablası Dürriye Hanımın oğludur. Bediüzzaman Hazretlerinin diğer
talebeleri ile birlikte Ruslara karşı Bitlis savunmasında şehit düşmüştür. Bediüzzaman, o zaman henüz
on yedi yaşında olan yeğeni ve talebesi Ubeyd hakkında övgü dolu ifadeler kullanmış ve onun kendi
bedeline şehit olduğunu belirtmiştir.
UkaYL (580-680):
Peygamberimizin amcası Ebu Talib’in dört oğlundan ikincisidir. Hazret-i Ali’nin
20 yaş büyük ağabeyi olan Ukayl 580 yılında doğdu 680 yılında vefat etti. Belâgate ve hazır cevaplığıyla
meşhur bir zattı. Nesepler ve tarih konusunda kendisine başvurulurdu. Bedir Savaşında düşman
saflarında yer alan Ukayl, Hudeybiye Antlaşmasından sonra Müslüman olmuştur. Müslüman olduktan
sonra Mute Gazasına katıldı. Ukayl Hz. Hüseyin ile Yezid arasındaki anlaşmazlıkta Hz. Hüseyin’in tarafını
tutanlar arasındaydı.
-Ü-
ÜBEYY iBNi haLEF:
Mekke’nin önde gelen müşriklerindendi. Mekke’de Peygamberimize (
ASM
) rast
geldikçe ölümle tehdit ederdi. Onu (
ASM
) öldürmeye ant içmişti. Uhud Harbinde Peygamberimiz (
ASM
)
tarafından yaralandı, Mekke yakınlarında Selef denilen yerde öldü.
ÜsamE BiN ZEYd (?-673):
İlk Müslümanlardan olan Üsame Bin Zeyd, Peygamber Efendimizin (
ASM
)
azatlı kölesi olan Zeyd bin Harise’nin (
RA
) oğludur. Hayatının yirmi yıla yakın bir bölümünü Peygamber
Efendimizin yanında geçirme bahtiyarlığına ulaşmıştır. Resulullahın, “Üsame bana herkesten daha
yakındır” iltifatına mazhar olmuştur. On sekiz yaşında ve aralarında Hz. Ebubekir ile Hz. Ömer gibi büyük
Sahabelerin de bulunduğu bir orduya kumandan olarak tayin edilmiştir. İftiraya uğrayan Hz. Aişe’yi
(
RA
) savunmuş; iddiaların yalan ve boş laflardan ibaret olduğunu belirtmiştir. Risale-i Nur’da ismi
zikredilirken şahit olduğu mucizelerden bazı örnekler verilmekte, ayrıca hususî ibadeti için yaptığı
“Hizb-i Kur’ânî”sinden söz edilmektedir. Künyesi; Ebu Muhammed Üsame bin Zeyd bin Harise bin
Şerahbil şeklindedir. Bediüzzaman, bazı talebelerinin arzusu üzerine, özellikle imana dair ayetlerden
oluşan bir virdi “Hizb-i Kur’ânî” şeklinde biraraya getirerek bazı talebelerine göndermiştir. Talebeleri
de, bunları çoğaltarak dağıtmışlardır. Ancak, Hizb-i Kur’ânî’nin çoğalması, bazılarını rahatsız etmiş ve
çeşitli tenkitler ileri sürmelerine neden olmuştur. Bediüzzaman, talebelerinin bu anlamdaki
tedirginliklerini gidermek için yazdığı mektubunda Usame bin Zeyd’in Hizb-i Kur’ânî’sini örnek verir:
“Başta Sahabeler ve matbu Mecmuatü’l-Ahzab’da bulunan Hz. Üsame (
RA
) Hizb-i Kur’ânîsi ki, her bir
günde bir kısmını okumakla taksim edilmiştir. Ve aynı kitapta ve Mecmuatü’l-Ahzab’ın aynı cildinde
İmam-ı Gazalî’nin (
RA
) bir hizb-i Kur’ânîsi ve çok ehl-i velâyetin kendi meşreplerine muvafık bazı sureleri
ve ayetleri bir hizb-i mahsus-u Kur’ânî yaptıkları meydandadır.” Bediüzzaman, böyle hizblere Hz.
Peygamberin izninin bulunmasını da şu ifadelerle anlatır: “Hazret-i Üsame Radıyallahü Anh, bir gün
Ş
ahıs
B
ilgileri
| 922 | Emirdağ Lâhikası
