İstidatlarını inkişaf ettiren, fikirlerini aydınlatan genişlendiren, intizam altına alan ibadettir. İnsanı güzel ahlâka kavuşturan, ruhuna genişlik veren ibadettir. İbadet, yaratılışın ücreti ve neticesi olduğunu Bediüzzaman’ın şu sözleriyle anlıyoruz, “Ey nefis! Ubudiyet, mukaddeme-i mükâfat-ı lâhika (sonradan verilecek mükâfatın başlangıcı) değil, belki netice-i nimet-i sabıkadır (geçmişte verilmiş nimetin sonucu). Evet, biz ücretimizi almışız; ona göre hizmetle ve ubudiyetle muvazzafız.”1  

İbadetten maksat ise kul olduğumuzu hatırlamak. Sonsuz kudret sahibi Allah’ın dergâhına iltica etmek. Çünkü öyle birine kul olunmalı ki, her şey bize hizmet etsin. İnsanın mahiyeti burada açığa çıkıyor. Hakikî kulluk yapıldığında şeref kazanıyor. Kâinat ile alâka kuruyor. Duyguların had safhada olduğu gençlikte,  günahlardan korunmak için ibadet zırhını giyenlere müjdeler  olsun. Peygamberimizin (asm), “Gerçekten Allah, meleklerine karşı ibâdet eden bir gençle iftihar ederek buyuruyor: ‘Ey şehvetini Benim için bırakan genç! Ey gençliğini Bana bağışlayan genç! Sen benim nezdimde meleklerimin bazısı gibisin”2

Evet  gençliğin getirdiği manevî yaralara tiryak ancak ibadetle mümkün. Zahirî, Batınî duyguları kirleten tabiat pasları ibadetle izale edilir. Çünkü ancak bu bağla âlemimiz aydınlanır. İbadet abd ile Mabud arasına köprü kurar. Sonsuz isteklerimizin üstesinden ibadetle geliriz. Yoksa ömür kısa,  iktidar az, istek çok biçare kalırız. Böyle bir gence ibadetin, azim bir kar ve saadet vereceğini Bediüzzaman söylüyor, “İbadette gençlik kuvvetini sarf etmenin neticesi, dâr-ı saâdette ebedî bir gençliktir.”3 Demek ahirette genç olmak, için bu dünyada kul olmak gerekiyor. Ebedî gençliklere...

Dipnotlar:

1- Sözler, s. 316.

2- İmam-ı Gazali, İhyâ-i Ulûmi’d-Din, 2: 432.

3- Sözler, s. 482