Üstad Bediüzzaman’ın Eşref Edib’e verdiği mülâkattaki çok çarpıcı sözlerini biliyoruz:
“Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, imanımı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de, ayağım ona çarpmış; ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hâdise bir kıymet ifade eder mi? Dar düşünceler, dar görüşler!” (Tarihçe-i Hayat, s. 525)
Üstadla beraber Afyon’da tutuklu olarak yargılanan Safranbolu Nur Talebelerinden Mustafa Osman’ın Emirdağ Lâhikası’nda yayınlanan mektubundaki şu ifadeleri de:
“Bu azîm (büyük) yangında itfaiye vazifesini üzerine alan Risale-i Nur’a ve Risale-i Nur’un günün en büyük mutfîsî (söndürücüsü), en büyük tahassüngâhı, en büyük melcei, penahı (sığınağı) ve onun şahs-ı manevîsinin dualarının, Bârigâh-ı Ehadiyette kabul olduğuna sarih bir işaret var.” (s. 115)
Bu sözlerde, çağımızda bütün insanlığın karşı karşıya olduğu manevî yangına dikkat çekiliyor ve gerek söndürücü, gerek kurtarıcı olarak, Kur’an’ın bu çağa hitap eden tefsiri olarak Risale-i Nur’un misyonu vurgulanıyor
İmanı ve ona bina edilen bütün manevî ve ahlâkî değerleri yakıp kavuran manevî yangın, hayatın tüm alanlarına sirayet edip dünyayı çekilmez ve yaşanmaz hale getiriyor.
Dinin siyasete, ticarete ve zulme alet edilmesinin doğurduğu olumsuzluklarla imanını sorgulayan ve kaybeden nesillerin dünyasını da cehenneme çeviren manevî yangınlar.
Hukuksuz ve adaletsiz uygulamaların yol açtığı mağduriyetler ve yürek yangınları.
Sınır tanımayan rant hırsının siyasî ihtiraslarla birleşmesi sonucu ortaya çıkan menfaat, israf ve sömürü eksenli kayırmacı, ayrımcı, dışlayıcı politikaların derinleştirdiği ekonomik krizde büyüyen gelir uçurumu girdabında alevlenen cep ve mutfak yangınları.
Aynı politikaların tabiattaki dengeleri bozması sonucu patlak veren orman yangınları, salgın hastalıklar, sel baskınları, depremler.
Bunların hepsinin altında, Üstadın aktardığımız sözlerinde vurguladığı manevî yangın var. İnsanın Yaratıcı ile bağını koparıp hayatın manasını kaybettiren maneviyat yangını.
O yangın sönmeden diğerleri sönmez.