Dünyadaki ‘gelir dağılımı adaletsizliği’ne dikkat çeken bu araştırma ve bilgiler keşke “İslâm dünyası” sivil toplum kuruluşları tarafından yapılsa ve bu büyük adaletsizliği sona erdirecek “zekât müessesi”ne de işaret edilebilse. Ne yazık ki bu temel meseleleri gündeme getirecek sivil toplum kuruluşları ülkemizde ve İslâm dünyasında yok ya da yaptıkları çalışmalar gündeme taşınamıyor.

Bu önemli araştırmayı yapıp duyuran kuruluş Oxfam, 1942’de kurulmuş. Bilgilere göre Oxfam, küresel yoksulluğun hafifletilmesine odaklanan 21 bağımsız sivil toplum kuruluşundan (STK) oluşan İngiltere merkezli bir konfederasyon.

‘Takers Not Makers’ (Alanlar, Yapanlar Değil) başlıklı rapor, çok sayıda dünya lideri, şirket yöneticisi ve süper zenginin yıllık Dünya Ekonomik Forumu (WEF) toplantısı için İsviçre’nin Davos kayak merkezine seyahat ettiği bir sırada yayınlanmış oldu. 

Öte yandan, Dünya Bankası’nın günlük 6.85 dolarlık yoksulluk sınırının altında yaşayan kişi sayısı 1990’dan bu yana neredeyse değişmedi ve bugün dünya nüfusunun yüzde 44’üne tekabül eden yaklaşık 3.6 milyar kişiye ulaştı. Oxfam, her 10 kadından birinin aşırı yoksullukta (günlük 2.15 doların altında) olduğunu ve bu durumun, 24.3 milyon daha fazla kadının erkeklere kıyasla aşırı yoksulluk çektiği anlamına geldiğini de belirtmiş. (tr.euronews.com, 20 Ocak 2025)

Oxfam’ın ciddi bir uyarısı daha var: Habere göre kuruluş ayrıca, yoksulluğun azaltılması konusundaki ilerlemenin durma noktasına geldiği ve eşitsizliğin azaltılması durumunda aşırı yoksulluğun üç kat daha hızlı sona erdirilebileceği konusunda uyardı. Bu arada İngiltere, G7 ülkeleri arasında en yüksek milyarder serveti oranına sahipmiş. Milyarder servetindeki artışın büyük kısmı küresel borsalardaki hisse değerlerindeki yükselişten kaynaklanıyormuş.

Meseleye sadece “Zenginin malı züğürdün çenesi yorarmış” penceresinde bakmakla işimizi yapmış olur muyuz? Gelir dağılımındaki adaletsizlik bütün dünyanın derdi olduğuna göre, çözümü de hep birlikte bulmak; daha doğrusu bilinen çözümü uygulamak mecburiyetindeyiz. Türkiye özelinde de hadiseye bakıldığında zenginlerin daha zengin ve fakirlerin de her geçen gün biraz daha fakir olduğu görülmüyor mu?

Çare, ‘zekât’ın hayat bulmasından geçiyor. Hatırlanacağı üzere Üstad Bediüzzaman Hazretleri bu ‘hastalığa’ dikkat çekerken şöyle der: “Bütün ihtilâlât-ı beşeriyenin madeni bir kelime olduğu gibi, bütün ahlâk-ı seyyienin menbaı dahi bir kelimedir. Birinci kelime: ‘Ben tok olayım, başkası açlıktan ölse, bana ne.’ İkinci kelime: ‘Sen çalış, ben yiyeyim.’

“Şu âlemin ihtilâli nedir?”

“Sa’yin sermaye ile mücadelesidir.”

“Acaba ikisini barıştırmak çaresi yok mudur?”

“Evet, vücub-u zekât ve hurmet-i ribâ, karz-ı hasen şerâit-i sulhiyedir. Şu riba taşını altından çeksek, şu zalim medeniyet kasrı çökecektir.” (Eski Said Dönemi Eserleri, Rumuz, s. 369.)

O hâlde bilinen çareyi en azından ülkemiz ve İslâm âlemi için uygulayalım ki dünyaya da ‘güzel bir örnek’ olsun...