Mersin program notları -2-MUSTAFA GÖNÜLLÜ

***

17 ŞUBAT

Mersin’deki ağabeylerimiz bir haftalık program boyunca akşam yemekleri için aralarında görev dağılımı yapmışlar. Her gün bir ağabey bize ev yemeği getirdi. Bir nur programı, birçok aileyi harekete geçirmişti. 

Ablalarımızın ve ağabeylerimizin bu hizmetlerini Allah makbul buyursun. O günün akşamında da semt dersi vardı. Gelen ağabeylerle, oradaki talebe arkadaşlarla tanıştık, sohbet ettik. Programımıza öğrenci dersleri de koymuştuk. Katılan her öğrenci bir konu belirleyip, bize o konuyu sunacaktı. O günün akşamında da Sacit ve Fatih kardeşimiz ‘Günahlar’ konusuna çalışıp bize ders yaptılar. 

Ve derste not aldığım önemli bir cümle şuydu: ‘’İnsan, günahlardan ne kadar uzak durursa, ibadetlerinden de o kadar lezzet alır; ve ibadetleri ne kadar tadil-i erkâna uygun, hakkını vererek, ihlâsla yaparsa, günahlardan da o kadar uzak kalır.’’ 

Seyyar Medrese

Mersin program akışımızda, 30 dakikalık bir portre dersimiz de vardı. Bu derste Mersin Ağabeylerinden birini tanıyor, ona sorular soruyor ve onun nurlu hatıralarını dinliyorduk. Basri Özdemir Ağabey, portre dersimize ilk katılan ağabey idi. Portre dersimize geçmeden önce Basri Ağabeyin Mersin’deki bir hizmetinden bahsetmek istiyorum. Basri Özdemir Ağabey Mersin’de seyyar medrese hizmeti veriyor. Minibüsünde Kur’ân, Risale-i Nur ve neşriyatımızın kitaplarını bulundurup, gezici kütüphane olarak hizmet yapıyor. 

Seyyar medresenin üzerinde şunlar yazıyor: “Gayemiz vatan sathını bir mektep yapmaktır.” Minibüsün üzerinde İbrahim Özdabak Ağabeyin bazı karikatürleri de bulunuyor ve yine dikkatleri üzerine çekiyor. Bu hizmeti yapan Basri Ağabeyden, portre dersimizde çok güzel hatıralar, çok güzel tavsiyeler dinledik. 

İşte Basri Ağabeyin hayatından bazı kesitler: Hulusi Ağabey’in tezgâhından geçmiş bir talebe 

“1952 Yılında Elazığ’da doğdum, ilk okulu ve İmam Hatip Lisesi’ni Elazığ’da okudum. 1960’lı yıllarda Risale-i Nurlar ile müşerref oldum. Hulusi Ağabey anlatıyordu, ben de dinliyordum. O az okurdu, çok anlatırdı. Her bir cümleyi çok açardı. İlim ehli bir insandı. Beni Hulusi Ağabey ile babam tanıştırdı. Öyle ki, yedi yaşından yetmiş yaşına kadar neredeyse bütün Elazığ halkı, Hulusi Ağabeyin Nur tezgâhından geçmiştir. Bunun Elazığ’daki manevî havaya çok büyük etkisi olmuştur. Hulusi Ağabey’ in derslerinde bulunurken zaman su gibi akıp geçerdi. Arada lâtifeler yapardı, dersi zenginleştirirdi. O, Risale-i Nur Talebesi olduğu için çok tesirliydi. ‘Biz de ne kadar bu eserlere sahip çıkar, okur, anlar isek, o kadar tesirli oluruz. Biz perde olmamaya çalışmalıyız, nefsimiz işe karışmamalı. Böylelikle hem nefsimize hem diğer insanlara tesirli oluruz.’” derdi.

DEDEM, ÜSTADLA KAFKAS CEPHESİNDE KARŞILAŞMIŞ

“1960 ihtilâlinden sonra babam beş buçuk ay Sivas’ta yattı, Nur Talebesi ve DP ilçe başkanı olduğu için. Orada Kırkıncı Hoca, Demirci Hoca, Mehmet Kayalar Ağabey gibi ağabeylerle birlikte kaldı. O beş buçuk ay babama hapis değil, bir Yusufiye medresesi oldu. Babam hapisten çıktıktan sonra, silâhlarının yanına Küçük Sözler saklamıştı. Ben de o Küçük Sözler’i gördüm. Aldım, başladım okumaya, hemen bitirdim ve yerine koydum. Asrın silâhı olarak gördüm, öyle görünce de öyle tesir etti bana o Küçük Sözler. 

Rahmetli dedem de Birinci Dünya Savaşı’nda Kafkas cephesinde savaşmış. Üstad Bediüzzaman ile bizzat karşılaşmış. Dedemin Üstad Bediüzzaman ile geçen hatıralarını dinlediğimde de Üstad’a karşı olan muhabbetim arttı. 

Üstad’ın ve talebelerinin o heybetli duruşları dedeme öyle bir ders olmuş ki, daha onlarla konuşmadan, hal dilleriyle çok etkilemiş. ‘Ben o cephede Üstad’ı gördüm, beni o görüşte irşad etti, hayran kaldım’’ derdi dedem. Onun anlattıkları da bende merak uyandırmış, Risale-i Nur’u okumaya teşvik etmişti.