|
Yeni Şafak’ta yazmaya başladığımdan beri birkaç kez önceki Papa ile şimdiki Papa’yı karşılaştırmak zorunda kaldım. Maalesef Papa Benedikt son konuşması ile Yüce Sevgili’yi sevenleri tekrar üzdü. Yüce Sevgili ve pâk Ehl-i Beyt’i bu gibi dil uzatmalardan zarar görmez, fakat Papa kendisine yazık eder. İblis’in; Vatikan “ülkesi”ne girmek için vizeye, pasaporta ihtiyacı yoktur.
Papa’ya da yaklaşır ve kandırabilir. Saint François hâlinde olanlar, gönüllerinde hâkim olan İsa Mesih sevgisi ile, şeytanî iğvadan büyük ölçüde kendilerini koruyabilirler, fakat “Cem’-i kütüb ile ref’-i hucub” kaabil değildir, kitabî bilgi yığmakla insan Allah’a yaklaşamaz. Yüce Sevgili’nin mübarek gönlünü incitenden de ne Allah, ne Mesih, ne Meryem hoşnut olur. Papa’nın diplomatik bir özür dileme beyanı önemli değildir, kendisini kurtarmak istiyorsa tövbe etmesi ve nâdim olması gerekir. Yoksa, Benedikt’in Maledikt olması ân meselesidir.
İblis; yüzyıllar önce, devrin papasını kandırmış, bu papa da Dante’nin şeytanı olmuş ve “Divina Commedia”, “Şeytanî Trajedya” haline gelmiştir. Bu sebeple ben hiçbir zaman evime “Divina Commedia”yı sokmadım, “Şeytan Âyetleri”nin hiçbir çevirisini veya aslî dilindeki nüshasını sokmadığım gibi! Yüce Sevgili’ye ve Ehl-i Beyt’e saygısızlık eden kitaplar şeâmet ve felâket getirirler. Dante, Berzah Âlemi’ne intikal etmek üzere olduğu son dakikalarında, Dünya’ya tekrar dönme izni alıp da bu yanlışını düzeltebilmek ve İtalyanca “Mevlid” yazarak ölebilmek için kimbilir nasıl çırpınmıştır! Fakat buna izin verilmez ve Berzah Âlemi’nden sonra Cehennem Şifahanesi’nin yolu görünür. Daha sonra da İblis’e uymuş şairlere de sapıklar, aldanmışlar uyarlar ve ilgili ülkede çok tehlikeli bir kültür zehirlenmesi (manevî çevre zehirlenmesi) doğar.
Monsenyör Maroviç, “Sevgide müminlere en yakın” olan Hristiyanlardandır. Papa’nın İkinci Vatikan Konsili’nden sonra başlayan süreç gözönünde tutulursa böyle bir söz söylediğine inanamıyor. (Yeni Şafak, 15 Eylül 2006) Ben de bu sözlerin tekzib edilebilmesini isterdim.
İçten ve çok yoğun bir Resulullah-Habibullah sevgisi; ülkemizin esenliği ve güvencesi demektir.
Sevgi değil hased ve kin ehli olanlar; bunu farkettikleri için, Ehl-i Beyt’in reisi olan Yüce Sevgili ve Ehl-i Beyt’i hakkında nice asılsız ve sevgiye engel olan isnad ve iftiralar icad etmişlerdir. Bunlara asla kapılmayıp Yüce Sevgili’ye çok güçlü bir sevgi bağı ile bağlanırsak ülkemizden kinin, hasedin, Karun gibi zengin olma hırsının, fısk ve fücûrun bütün şeâmet ve felâketleri de silinir-gider. Allah ile sevgi ilişkisine girebilmenin; Yüce Sevgili’nin gönlüne girebilmekten başka yolu yoktur.
Papa bu tutumu ile -kendisini de Deccal bilen- kin ve hased ehli “neocon” çılgınları sevindirmiş, dostlarını üzmüştür. Bu fitne kıvılcımının ateşinin yayılmaksızın söndürülmesi gerekir. Sevgi ehli olan bizler de bu gibi durumlarda uyanık ve tetikte olmalı, tahriklere kapılmamalıyız. İblis’in; Vatikan için nasıl ihtiyacı yoksa, ülkemiz için de pasaporta ve vizeye ihtiyacı yoktur. Avrupa ve bütün Yeryüzü’nde aynı kural yürürlüktedir. Son günlerde Fransa Cumhurbaşkanı adayı Sarkozy de kendisinden bekleneni yapmış ve Bush’a biy’at etmiştir. Bunlara şaşılmaz, fakat Papa’nın sürçmesine şaşarız ve üzülürüz. Yine ve özellikle Yüce Sevgili’ye bağlı olduklarını açıklayan Müslümanların fitne ateşinin yayılmasına alet olmaları; gerçek Hristiyanlarla Sevgi ve Adalet yolunda işbirliği yapmamızı istemeyenleri ve engellemek için bin türlü oyun çevirenleri sevindirir. İsmail Ağa Camiî’nde bir kardeşimizin örtülü bir terör olayı sonucunda katledilmesinin; Ortodoks Patrikhanesi ile hiçbir ilişkisi yoktur.
Bütün eylemlerimiz Yüce Sevgili’ye arzedilmektedir. O’nu seviyorsak, onu üzecek eylemlerden sakınırız. (Tevbe, 9/105). Ne mutlu O’nu sevenlere!
Yeni Şafak, 17.9.2006
| 
