Geçen günlerdeki mevzuun başlarında “sokak köpekleri” geliyordu. Ve kanunu da çıktı. Ben burada, kanun veya işin teferruatını değil, bizzat; işiterek, görerek yaşadıklarımızı anlatmaya çalışacağım.

Evvelâ, başlıktaki soru ile başlayalım. Niye, kimse sokak kedilerine bir şey demiyor? Çünkü sokak köpekleri gibi, insanlara hücum etmiyorlar da, ondan. Ama köpekler öyle mi? Değil tabiî. Sokaklarda, başıboş gezen köpeklerin hepsi olmasa da, bazılarının birçok kimseye zarar verdiğini, yaraladığını, hastahanelik ettiğini, hatta ölümüne sebep olduğunu biliyoruz. Bir defa, “sokak köpekleri” gibi bir tabir, bizde var galiba. Amerika ve Avrupa’nın birçok devletini gezmiş biri olarak söyleyeyim ki, oralarda, sokak köpeği yok! Yani, sokaklarda, başıboş köpek göremezsiniz. Köpekler, hep sahipli ve sokaklarda, tasmalı olarak gezer. Hemen, hemen, birçok evde köpek beslenir. Geçenlerde bir şey okumuştum. Amerika’da, sahipsiz köpekler öldürül-üyormuş. “ABD’de her yıl yaklaşık 2,7 milyon köpek ve kediye, barınakların çok dolu olması ve yeterli sahiplendirme olmaması nedeniyle öldürülmektedir. 2016’da ABD’de 592.255 ila 866.366 sahipsiz veya terkedilmiş köpek öldürülmüştür.” haber de böyle.

Tabiî oralarda öyle iken, bizde vaziyet farklı. Çocukluk ve gençliğimizin ilk seneleri olan 50’li seneler sonu ve 60’lı senelerde, Ankara’da hiç unutmam, sokak köpekleri itlâf edilirdi. Gözlerimle gördüğüm o manzaraları unutmuyor ve üzülüyordum. Belediyelerin vazifeli memurları, zavallı köpeklere zehirli et atar, onları yiyen hayvanlar da, kısa bir müddet sonra, ağızlarından salya aka, aka, debelenerek ölürdü. İçimiz “cızzz” ederdi. Daha sonraları, bu işi, köpekleri, uyuşturucu iğneli silâhlarla bayıltıp, hayvan barınağı veya başka yerlere götürürlerdi.

Allah’ın verdiği hiçbir canı, haksız yere almak, bizim dinîmizce tasvib edilmez. Hadis-i Şerif’te, Peygamber (asm) buyuruyor ki: “Yerdekilere merhamet edin ki, göktekiler de, size merhamet etsin!” Biz Müslümanlar, işe bu cihetten baktığımızdan, sokak köpeklerine, merhamet ediyoruz. Ama diğer taraftan, insanlar hücum eden köpekler olduğu zaman da, mecburen “eşref-i mahlûkat” olan insanın yanında yer alıyoruz. Öldürülmesin, itlâf edilmesin ama münasib bir yerde toplayıp, kısırlaştırılarak, nesillerinin sonunun gelmesi sağlansın. Geçenlerde bazı belediyeler bunu yaparken, köpekleri, yakalayıp toplarken, silâhlarla uyuşturucu iğne atıp, öylelikle yakalama muamelesi yaparken, bazı gazeteler, feveranı koparmış “Vayyy! Köpekleri silâhla öldürüyorlar!” diye. Hâlbuki öyle değil! Uyuşturup, vasıtalara bindirip götürüyorlar.

Tabiî bu işlerde, “Hayvan seven, insan sevmeyen” dernekler, haksız yere feryadı kopartıyor! Halbuki o fıtrattaki insanların hâllerini, bazen görünce, tebessüm etmeden geçemiyoruz. Meselâ; Ankara’ya gittiğim zaman, bazen Oran’daki ODTÜ ormanlığına yürüyüşe gidiyorum. Orada başıboş köpekler oluyor. İşte bu sosyete tipi hayvan severlerin elinde, tornadan çıkma kocaman sopalar veya ağaç dallarından kopardıkları değnekler var. Onlarla geziyorlar. Kendilerine gelince, hücum eden hayvan görünce, sopayla döv, hatta öldür! Başkalarına gelince ortalığı ayağa kaldır. Olacak iş mi? Bir zaman, bir makalemizden dolayı, hayvanseverler dernek başkan ve yardımcısı idi galiba, ikisi de avukattı. Bana yazmışlardı. Ben de onlara, Avrupa, sadist zalimlerinin “safari” ismi altında, Afrika’da, nasıl masum hayvanları, hatta yeni doğmuş yavrularını da, canavar hayvanlara parçalattıklarının videosunu yollamıştım.

Hülâsa, insan canı, her şeyden kıymetlidir, Sokak köpeklerinin insana zarar vermesi kabul edilemez! Başıboş köpekleri öldürmeden, yukarıda da söylediğimiz gibi, ıslah yoluna gidilmelidir. Tabiî, sokaklarda köpek kalmayınca, mağdur olan insanlar rahatlayacak ama mama veya başka sektörler buna üzülecek o da başka.