Erdoğan da, kendisi için zaman zaman yapılan Atatürk benzetmelerinden rahatsız olmak şöyle dursun, ziyadesiyle memnun olduğunu, hattâ “gurur” duyduğunu söylemişti.

Erdoğan, başbakanlığının son 10 Kasım’ında da, “Kemalizmin ömrünü uzatıyor” tesbitini doğrulayan sözler söyledi.

Meselâ “Gerek Kurtuluş Savaşına, gerek cumhuriyete giden yolda M. Kemal milletinin tüm renklerini, tüm farklılıklarını, milleti millet yapan tüm dinî, etnik ve mezhebî unsurları bir araya getirmeyi başarmış, mücadeleyi onlarla birlikte yürütmüştür” demiş; cumhuriyetin böyle bir renklilik üzerine kurulup herkesi eşit olarak kucaklamasının, M. Kemal’in en önemli ideallerinden biri olduğunu ve onun bu fikri son nefesine kadar muhafaza ettiğini savunmuştu.

Hattâ Serbest Fırka hareketinin akamete uğramasını dahi, “M. Kemal’in tam desteğine rağmen dönemin hükümeti ve tek parti tarafından yapılan ağır baskılar”la açıkladı.

Oysa bu partiyi muvazaalı olarak açtıran da, halktan gördüğü yoğun ilgi ve destek üzerine kapattıran da bizzat M. Kemal’in kendisiydi.

Öte yandan Erdoğan’ın sözünü ettiği “birleştirici yaklaşım” millî mücadeleyi zaferle sonuçlandıran Birinci Meclis için doğruydu. Ancak daha sonra durumun çok farklı hale getirildiği; İstiklal Savaşında son derece büyük hizmetleri olan komutanlar dahil, o Meclisteki muhaliflerin tamamının tasfiye edildiği, cumhuriyeti ilan kararının dahi emrivaki usulüyle alınıp o şekilde duyurulduğu; cumhuriyet adı altında tek parti rejiminin kurulduğu ve bütün bunların belli bir strateji çerçevesinde bizzat M. Kemal tarafından yapıldığı da bir başka doğruydu.

Atatürkçülük veya Kemalizm ideolojisinin çoğu zaman “Gazi’nin fikirlerinden sapma gösterdiğini” savunan Erdoğan “M. Kemal’den, eserlerinden ve mücadelesinden baskıcı, otoriter, tek tipçi, başkalarının fikir ve yaşam tarzlarına tahammülsüz, farklılıkları kabullenemeyen bir ideoloji asla çıkmaz” iddiasını da seslendirmişti.

Bunlar, Kemalizmin Erdoğan ve AKP ile devam etmekte olduğunu gösteren çok sayıdaki örnekten sadece birkaçı...