Elime bir kitap aldım. Açlığımı unutmuşum! Okumanın keyfi anlatılır gibi değil... Eksiğimiz noksanımız: Okumak! Gelin; “Kitap Süreci” başlatalım, derim. Ateşin yüksek olduğu yerlere tırlarla kitap götürelim. Atalar: “Kanı, kanla yumazlar!” der. “Ateşe körükle gidilmez!” sözünü de bir yerlere yazın! İşleri, kitapsız çözmeye çalışmak; cehaletin katmerlisi değilse; ne!

***

Kitaba uzak toplumlar sükûnete eremez. Hepsi bu!

***

Çok Satan Bir 

Roman Üzerine...

Kitap, “çok satanlar” listesinde... savruk cümleler... İnsan zorlanıyor ki okuya... “Halka” yazılmış (!) olmalı (!) -ki yazarına bir şeyler desem- sizin için değil, diyececek belki de... Nasıl olsa romanda gider diye mi “kasıtlı” kurulmuş olmalı o “kuru” cümleler! İlkokul öğrenci üslûbu muhafaza edilsin istenmiş; çok satsın diye belki!  Oturup hakkında bir yazı yazayım, dedim. O zaman da bak; “meşhur” birine bir şeyler söylüyorsun ki... adın duyula mı derler! Bilemem de şimdi o çok okunan romanı ben de göklere mi çıkarayım; kendi haline mi bırakayım?!...

***

Kitap/lar okuyalım; ne olacaksa; olsun!

***

Hayat bir kitap;

Altını çize çize;

Okumaya bak!

***

Şurdan geldik; buraya gittik. Şöyle ilerledik; böyle geriledik. Dün-bugün kıyasları... İstediğiniz kadar konuşun. Kitap satışları nasıl, derim, efendim! Süslü lâflar etmeyi ben de severim de... dünyada yerimiz neresi?!... Öğretmenlerin hayat kalitesi; eşittir ülkenin fihristesi... Ötesi çok biraz masal, epik yani hamasi... Biraz mitoloji yani efsane... kurgu murgu roman denemesi... “Hikâye” iyi gidiyor, iyi!

***

Kapatıldı kitaplar...

Kırıldı kalemler;

Başka şeyler konuşuluyor!

***

Bu ne kadar kışla! Bu ne kadar “mühimmat!” Ve ne kadar kütüphane! Ve ne kadar kitap!

***

Kitaplar bandrollü; asansörler bandrolsüz! Ekmekler de... eğitim hepten... adalet, tıp, ticaret... tek başına siyaset... sıfır bandrol... Birazcık kitap okunmaya başladı ya; işi bandrole bağladılar; kâr, kâr... Yazarlar mı? Yazmasın onlar da! Niye inşaatçılık yapmıyorlar da inatçılık yapıp kitap mitap yazıyorlar; parasız işler yapıyorlar?!... Bu yazarlar da bi’ tuhaf; ne inşaatın farkındalar ne de eskimeyen kaldırımları değişmenin... Şair, yazar işte; ne olacak!

***

Silâhlar ne zaman susar;

Acılara gark oldu yaşamaklar.

Kitaplar hâlâ kapalı.

Hâlâ silâh pazarlığında dünya.

Kandan ve gözyaşından bir dünya!

Kitaplar kanadı kırık kuş...

***

Bak, ben, kitap sevgisi aşılamış deyu soruşturma geçirdim; işi gücü okutmak olan bir kurumda. Ve okullarda hâlâ kitap sevdiremiyorlarsa bir tuhaflık yok mu bu işte?!...

***

“Mecburî eğitim...” olmaz! Mecburen şiir yazılmaz. Niye olmaz, diye de sorulamaz. Demokrasilerde konuşa tartışa olur böyle şeyler. Ötesi krallığa girer.

***

Okurken rahatlıyorum.

Yeni bir yolculuk oluyor her kelime.

Aynaların rengi değişiyor.

Suların kokusunu duyuyorum.

Kuşlar gibi hafifliyorum.

Hayat tazeleniyor birden;

Yaşamak bu, diyorum.

Ellerimi yeniden görüyorum.

Adımı, yaşımı unutuyorum.

Okuduğum neyse anlarsınız;

O kelimeler doluyor gözlerime.

Kitaba uzakları; uzaktan tanıyorum;

Kelime yok gözlerinde!

***

Yoo... her şeyin bir yolu yordamı var...

Endamı var ağaçların; ve sözün kıvamı...

Bin ağaç sökeriz; milyon dikeriz...

Ya yüz yıllarca hatıralar bedava mı!

***

Kâinatın Sahibinin bir adı da: Hak. Gün gelir, devran döner; amma burada, amma orada hak yerini bulur. İnsan acelecidir. Burası hikmet dünyası; hadiseler de çekirdek, çiçek, meyve gibi yolculuklara bağlı diye/biliyorum. İstisnalar ayrı. Sükûneti kaybedersek önümüzü göremeyiz. Ah şu kitaplara uzaklığımız; bizi kendimize uzaklaştırıyor!

***

Her halde, bilmem de, birkaç dâire ve veya otomobil olacakken/alacakken kitaplar oldu/alındı. N’oldu; bilmem!

***

Kitabın konuştuğu yerde; konuşamaz “kitapsızlar!”

***

Kitaba uzaklığımız... işte bütün mesele... Kitaba uzak; neye yakın?! Olsa olsa tuzağa...