İFTAR ÇADIRI

İftar çadırları, iftarın en bereketli geçtiği yerlerden biridir. Ramazan ayı boyunca bir gün bile olsa orada iftar yapmak yerinde olacaktır. Çünkü orada zengin, fakir, engelli, sağlıklı her insan hep birlikte aynı hurmadan yer, aynı suyu içer, aynı çorbadan ve yemekten yer…

Son iki iftar kalmıştı ve Zeynep bugün iftarı çadırda açacaktı. Genelde her sene bir gün gitmeye çalışırlardı. Bu çok güzel ve zevkli bir iftardı.

Zeynep’in dayısı gelmişti. Hep beraber güzel bir iftar yapacaklardı. Dün temizlik yaparken çoğu işi bitirmişlerdi ama az bir iş kalmıştı. Camları abisi ve dayısı siliyordu. Onlar da diğer işleri yapıyordu. İki saat sonra ev tamamen tertemiz olmuştu. Herkes evin bir köşesine dinlenmeye çekildi.

Bu sefer iyice dinlenip kalktılar. Vakit, iftara iyice yakınlaşmıştı. Hazırlanıp, yola çıktılar. İftar çadırına geldiklerinde, çoğu kişi sıraya girmişti. Hemen sıraya girip; beklemeye başladılar…

Sıra onlara geldiğinde tabaklarını uzatıp; çorba, yemek, salata, yoğurt ve tatlılarını aldılar. Boydan boya masalar vardı. Boş yer bulup oturdular. Zeynep’in yanında yaşlı bir amca ve eşi vardı. Bir ara yaşlı amca Zeynep’e dönerek; “Kızım hurma çok sert olduğu için ısıramıyorum. Bana çekirdeğini çıkarır mısın?” dedi. Zeynep hurmayı alıp çekirdeğini çıkardı ve içerisini iyice temizleyip, geri verdi. Yaşlı adam çok mutlu olmuştu. Cebinden Zeyneb'e bir şeker verip teşekkür etti.

İftar oldu, herkes yemeğe başladı. Yüzlerce kişi aynı yiyecekleri yiyordu ve oldukça mutluluk vericiydi. Yemeğin sonunda duâlar yapıldı. Sonra herkese çay dağıtıldı. Zeynep çay içmedi, bunun yerine amcanın verdiği şekeri yedi. İftardan sonra hep beraber en yakın camiye gidip, bu senenin son teravih namazını kıldılar. Artık sonlar yaşanıyordu. Teravih namazı da bu sene için bitmişti. Yarın yine on üç rekât yatsı namazına dönülecekti ve on bir ay sonraya kadar teravih namazı bizlerden ayrılmıştı…

Bu iftar Zeynep’i daha çok mutlu etmişti. Ama her gün burada yeseler, ihtiyacı olanların hakkına gireceklerdi. Bu yüzden sadece bir günlük yiyebilirlerdi. “Ben değil biz olursak mutluyum” dedi. Namazdan sonra; “Allah’ım, iftar çadırını küçük bir Cennete benzettim. Orada da tüm mü'minler, eşit olarak birlikte olacaklar. Bunu düşününce çok mutlu oldum. Sen her zaman bizleri bu şekilde düşündür ve Cennetinde hepimizi tekrar bir araya getir. Bu akşam biten teravih namazını uğurladık. İnşâallah diğer yıl yine kılmayı nasib eyle. Sana her zaman iyi bir kul olmamızı nasib eyle…(Âmin)” dedi.

MERVE İRİYARI

07.09.2010