Eski tarihli sayılar
|
40. Yıl Röportajları |
|
Ahmet ERDOĞAN |
Gazetemiz, nazarları Risâle-i Nur’a çeviriyor |
BİR DÖNEM TRABZON TEMSİLCİLİĞİMİZİ DE YAPAN 40 YILLIK YENİ ASYA OKUYUCUMUZ YILMAZ ERDOĞAN:
Kısaca kendinizi tanıtır mısınız?
1942 yılında Trabzon’un Arsin ilçesi Çubuklu Köyünde dünyaya geldim. İlköğrenimimi memleketimde tamamladım. Uzunca bir müddet esnaflık yaptım. Risâle-i Nurlarla tanıştıktan sonra, Trabzon Yeni Asya Bürosunu işlettim. Trabzon’da Yeni Asya’nın temsilciliği ve dağıtımını yaptım. 1987 senesinde İstanbul’a taşındım, buradada gazete dağıtımına Bayrampaşa- Esenler- G. O. Paşa ve şimdi Arnavutköy’de devam etmekteyim. Emekliyim.
Yeni Asya Gazetesini nerede ve ne zaman tanıdınız?
Sami Akçay Bey vasıtasıyla Risâle-i Nur’lar ile tanıştıktan 5-6 ay sonra bir gece rüyamda Yeni Asya gazetesini gördüm. Trabzon limanına, Trabzon’da büyük bir dağ olan Boztepe Dağı büyüklüğünde bir gemi yanaştı. Geminin bir ucundan bir ucuna büyük bir pankart asılı ve üzerinde “Yeni Asya Gazetesi” yazılı idi. Geminin limana yanaşmasıyla, muazzam bir kalabalık gemiye doğru koşmaya başladı. O an çok yüksek bir sesle Ezan-ı Muhammedî okunmaya başladı ve ezan bitinceye kadar kimse yerinden kıpırdayamadı. Ezandan sonra gemiye binmek nasip oldu ve heyecan içinde rüyadan uyandım. Bir müddet sonra matbaacı Müslüm Selçuk Beye uğradığımda rüyamı anlattım ve kendisinden bu gazeteye hizmet etme fırsatı talep ettim. Bana “İnşallah yaparsın kardeşim” diye dua etti. Müslüm Bey’in dağıttırdığı gazeteleri dağıtmak istediğimi söyledim. Allah (c.c.) razı olsun o da kabul etti. Ardından Trabzon Yeni Asya gazetesi irtibat bürosu açıldı. Bizi bu göreve namzet gösterdiler, Yeni Asya gazetesiyle tanışmamız böyle oldu.
Yeni Asya size ve ailenize neler kazandırdı?
Trabzon'da esnaflık yaptığım dönemde, sabahları gazete dağıtıp öğleden sonra işime devam etmekte iken, irtibat bürosunda durmam gerektiği için esnaflık işimi bırakmak zorunda kaldım. Daha sonra gördüm ki, derd-i maişet (geçim derdi) noktasında daha suhuletli (kolay) Cenâb-ı Hak’tan ihsan ve ikram gördüğümü fark ettim. Bazı başıma gelen sıkıntılarda kerametkârane ve tam ölçüsüyle, ne eksik ne fazla bir şekilde işlerimizin ve ihtiyaçlarımızın gaybi bir el tarafından görüldüğünü hissettim. Bu olaylar beni çok duygulandırıyor ve Yeni Asya’ya daha fazla bağlıyordu. Ben ve ailem Yeni Asya sayesinde sıkıntılardan kurtulduk. Yeni Asya’nın bize kazandırdığı şeyler uhrevî olduğu için paha biçilemez.
Sizi Yeni Asya'ya bağlayıp okutturan sebepler nelerdir?
Yeni Asya gazetesini okuyan ve tabi olanların muhabbet meclislerinde, muhalif cereyanlara karşı boyunlarının bükülmediklerini ve dillerinin susmadığını ben yaşadığım hadiselerde gördüm. Şöyleki tam sözümüzün bittiği yerde, istimdatkârane gazetemi açtığımda o mevzu ile alâkalı muhakkak bir dayanak noktası ve çıkış yolu bulduğumu ve bu olayın çokça başıma gelmesinde beni bu gazeteye bağlayan ana umdelerden birisi bu oldu.
Okuyucularımıza neler söylemek istersiniz?
Yeni Asya gazetesini ulaştırabildiğim insanlarda Risâle-i Nur’a nazarlarını çevirdiklerini sıklıkla müşahede ettim ve hâlâ da etmekteyim. Yeni Asya’nın bu cenahtan bakıldığında hizmetinin büyüklüğü tartışılmaz. Bir misalini arz edeyim: Yeni Asya gazetesini mütalâa etsinler diye bıraktığım büyükçe bir bina altındaki oto tamiratıyla alâkalı 6 ayrı dükkânın hepsinde Risâle-i Nurlara teveccüh başladı ve hergün bu dükkân sahipleri ile bir seneyi aşkın bir zamandır şevkle ders okumaya başladık Elhamdülillah. Hatta “Bunca yıldır bize selâm verirsin bu hakikatları niye daha önce anlatmadın?” diye sitemlere maruz kaldım.
Sizce önemli olan birkaç hatıranızı bizimle paylaşır mısınız?
Şimdi öyle hatıralar var ki mahremiyetlerinden dolayı söyleyemeyeceğim. Fakat ömrümün sonuna yaklaştığım şu dönemlerde diğer kardeşlerime ve okuyuculara şevk ve hizmet vesilesi olması için birini arz edeceğim: 1978-1979’lü yıllarda derd-i maişetçe yeise (ümitsizliğe) düştüğüm bir dönemde, “Acaba ek bir iş yapsam mı?” diye düşünüyordum. Danışmak için bir kardeşime sorduğumda; bana “Hizmet sırf gazete değildir, değişik bir tarzda hizmet de yapabilirsin” telkinini aldım. Bu haleti ruhiye içerisinde akşam yattıktan sonra gördüğüm rüyada Peygamberimiz’in “Bu millet uyuyor mu kardeşim!” diye hitap ettiğini gördüm. O an çok heyecanlandım. Bunu kendime bir işaret saydım ve o gün bu gündür gazete hizmetine devam etmekteyim. Bu hizmete katkıda bulunan herkesten Allah (cc) ebeden razı olsun... |
|
Ahmet ERDOĞAN 08.03.2010 |
|
|
