|
Perşembe akşamı, Siyaset Meydanı’nda, Yaşar Nuri Öztürk, “laikçilik” kavramına şiddetle itiraz ediyor ve diyordu ki, “Laikçilik kavramı laikliğe zarar vermek için icat edilmiştir.”
Ben de, bu kavramı “icat” eden prof. Nur Vergin’e sordum.
- Yoksa laikliğe karşı mısınız?
Cumhuriyet Türkiye’sinin birikimli ve bilgili bir kadını Prof. Nur Vergin. Böyle bir soruyu elbette hayretle karşıladı. Yaşar Nuri Öztürk’ün sözlerini aktarınca, laiklik ile laikçilik arasındaki farkı anlattı: “Laiklik, toplum rahat etsin, huzur bulsun diye, insanların deneyerek belirli bir süreç içinde bulduğu hukuki ve siyasi bir yöntemdir. Sosyal barışı tesis etmeyi amaçlayan bir araçtır . Bir başka ifadeyle, laik sistem, bir ihtiyaca cevap vermek üzere zaman içinde oluşmuştur. Laikçilik ise, başlı başına bir ideolojidir; bir amaçtır. Laikliği amaç haline getirirseniz, özünden koparırsınız. Fransızca’da da iki farklı deyim var. Laiklik=Laicite, laikçilik=Laicisme.”
Dahlap kararı örneğiyle konuyu açtım: “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin, İsviçre’de Lucia Dahlap isimli başörtülü bir ilkokul öğretmenine ilişkin verdiği kararda şöyle deniliyor: Üniversite hariç, kamuya ait eğitim kurumlarında memur kıyafetine sınırlama getirilebilir. Buna mukabil, başörtülü kişinin özel okullarda ders vermesi mümkündür. Çünkü, dinler ve inançlar karşısında devletin tarafsız kalması zorunluluğu, ‘militan laiklik’ (Laicite de combat) anlayışıyla bağdaşmaz.”
- Militan laiklik, laicisme ya da laikçilik, zaten bu ayrıma vurgu yapıyor. Laiklikçilik kelimesini ben, tam da Yaşar Nuri’nin iddiasının aksine, laiklik ilkesini korumak adına kullandım. Nur Vergin’in birkaç cümlede özetlediği konu çok önemli. İnsanlar, laiklik ilkesine niçin ihtiyaç duydu? Çatışmaları önlemek, barış ve huzuru sağlamak için. Eğer bizde bu kavram sürekli kavga üretiyorsa, demek uygulamada bir yanlışlık var. İşte bu yanlışlığın adı: “Laikçilik”...
Sabah, 14 Haziran 2008
|
