Anadolu irfanı, bu yıldızların sönüşünü âlemin ölümüyle eşdeğer tutar. Hiç de haksız değildirler. Çünkü âlim demek ilim, ilim ise aydınlık demektir. Her gelen aydınlıkla bir karanlık izale edilir. Zerreden başlayıp kâinata uzanan bu nurlandırma eylemi, günün sonunda eşya üzerindeki gizem perdesini aralar. Bu ince sırdan dolayı ilim ve cehalet, nur-zulmet denklemi üzerinden yorumlamıştır. Kimi yıldızlar karanlığa aşık yarasaların hışmına uğrar, simalarında çilenin cetvellediği çizgiler sürdükleri bıçak sırtı hayat dolayısıyladır. Ancak onlar için asıl zorluk, karanlığa rağmen yol almak değil, cemiyete yol aldırabilmektedir.

Hz. Adem’den beri var olan bu durum güncelliğini bütün tazeliğiyle koruyor. Kulağını hakikatin kalbine dayayanlar için gözleri açmak yeterli. Dinin ekranlarda incitildiği, ulvi bir dava bilinciyle cemiyetin temellerine hücum edildiği, ekranlardan şehvet boca edildiği, matbaa rotatiflerinin kancinayet ve dehşetin emrine verildiği, yanlışa iki dakikada tav olanın, geceli gündüzlü kırk gün kırk delille doğruya ikna edilemediği; hâsılı batıla en verimli araziler tahsis edilirken; hakikate kayalıkların mahsus kılındığı bir zamanı yaşıyoruz.

Ancak şükür ki karanlığın her yeri sardığı bir vetirede, bir yıldız ile tanışıyor semamız. Huzmelerini karanlığın tam bağrına saplayan bir yıldız. Seksen iki sene boyunca ve üzerine bir altmış dört daha ekleyin, saçtığı nura bugüne kadar mani olmanın bir yolu bulunamadı. Görülen o ki, bu memlekette bir gün şafak sökecekse bunun en kuvvetli vesilesi bu yıldız olacak. Kulak yivlerinde dolaşan mermi seslerine, dört yanına örülen aşılmaz duvarlara rağmen kayalıklarda gül yetiştirdi bu zat.

Batı’nın şenî yönü ile aramızdaki ince bir çizgiye dahi tahammülü olmayan bir kadronun tepemize indirdiği dünya karşısında “durun kalabalıklar” diyebildi bu zat.

Bugün semanın en parlak yıldızıdır Bediüzzaman. Devletlülerin yakıcı nefesi ensesinde iken hayatıyla bir destan yazmış insandır Bediüzzaman.

Bu şahlanışı, sadece Bediüzzaman’ın şahsiyeti ile irtibatlandırmak noksan olur. Çünkü attığı her adımın, toplumun inancını muhafaza etme duasıyla buluşan külli bir karşılığı vardı.

Bu sebeple, Anadolu’nun sinesinde abideleşen Bediüzzaman’ı Anadolu’nun inancını koruma refleksi olarak da görmek gerekir. Günahla kanun arasında bir yerlere sıkışan memleket insanı, en kuvvetli hamlesini Bediüzzaman ile yapmıştır.

Bugün birilerine minnet edilecekse/ edilmesi gerekiyorsa o şüphesiz Bediüzzaman’dır. Bugün, iman hakikatlerini kıskaca aldığı düşünülen derme-çatmak dinsizlik cereyanları, bir iki cümleyle yer ile yeksân oluyorsa bunun arkasında Bediüzzaman’ı aramak gerekir.

Mart ayında vefatının altmış dördüncü sene-yi devriyesini idrak ettiğimiz büyük Üstadı, bu kudsi hizmeti bugüne taşıyan emir erlerini rahmetle ve kabul buyururlarsa minnetle anıyoruz.

(Fidanlık eki, Mart-Nisan 2024)