Yezid’in davası menfî milliyet,

Ehl-i Beyt’e karşı çok su-i niyet,

Emevîlik önde gayra adavet,

Yezid’in davası zulüm ve şiddet.

Hüseyin’in davası şer’î hürriyet,

Bunu istemekse halis bir niyet,

Baskı ve zulümle sinmişti ümmet,

Hak dava uğruna geldi şehadet.

Rabıta-i dindir onun davası,

Menfî milliyetin budur devası,

İttihad-ı İslâm’dır bütün duası,

Tevhid-i kulübtür bunun manası.

Çok zarar vermişti menfî siyaset,

Buna karşı çare elbet diyanet,

Hazret-i Hüseyin diyordu gayret,

Bu hadiselerde var birçok hikmet.

Hazret-i Hüseyin Yezid’e karşı,

Yüzde yüz haklıydı aktı göz yaşı,

Taraf olanların bazı hak dışı,

Art niyetli olan bakıyor şaşı.

İntikamkârâne bir duygu varsa,

Hak için değildir toplamak parsa,

Müşevveş bir niyet benliği sarsa,

Galip gelemezsin çok da çalışsa.

Ehl-i Beyt’e yasak, maddî saltanat,

Manevî saltanat üstündür, kat kat,

On İki İmam’a, edin çok dikkat,

Seyyidler nesli, ediyor irşad.

Bu ciğersûz olay olmalı ibret,

Ayrılık olursa kalmaz cesaret,

İttihad olursa buluyor kuvvet,

Sulh-u umumîdir sonucu elbet.