Mü’minler beyninde muhabbet nurdur,

Adavet zulmettir kalplerde urdur,

Kardeşliği tesis elbette zordur,

Bunun için çalış haydi kardeşim.

Tarafgirlik, inat ve dahi haset,

Bunların sonunda gelir adavet,

Kulak ver ne diyor İlâhî davet,

’’Mü’minler kardeştir. ‘’bilin kardeşim.

Nur’un mesleğinde yok enaniyet,

Şan, şeref gösteriş olamaz elbet,

Hubb-u cah ve makam onulmaz illet,

Nurlar’ı kâfi gör, et tebaiyet.

Zaman ahirzaman en kötü zaman,

Süfyan’ın şerrinden deyin el aman,

Nifakla iş görmek gayesi her an,

Dinine sımsıkı sarıl kardeşim.

Toplum hayatını bozuyor gıybet,

Kardeşinin eti yenilmez elbet,

Haset çıkar sonra hayret ki hayret,

Nifaka sebeptir bu hâl kardeşim.

Dost gibi görünen düşmanlar çoktur,

Müzmin muhalefet zehirli oktur,

Hep tenkit etmenin faydası yoktur,

Yıkıcı tenkitten kaçın kardeşim.

Ehl-i zındıkanın sinsi planı,

Düşmanlık kokuyor her bir dört yanı,

İştahla bekliyor parçalanmanı,

Bu tuzağa düşme aman kardeşim.

Adavet hissine edin adavet,

Kardeşi kardeşe düşüren afet,

Kusurunu görsen lütufla affet,

Islahına çalış haydi kardeşim.

Adavet faydasız biliniz bunu,

Kalbinizden atıp kovunuz o nu,

Karanlık bir yoldur bu işin sonu,

Kardeşlik yolunda gayret kardeşim.

Dünyevî makamlar geçici makam,

Hakkıyla yapmazsan verir gussa gam,

Nur’a hizmetkarlık en büyük makam,

Hiçbir şeye alet olmasın davam,

“İn ecriye illa alellah” duam.

Halktan istiğnadır Nur’un düsturu,

Buna uymayanlar işler kusuru,

Yanlış amellerle söndürür nuru,

Bunlardan kaçmalı varsa şuuru.

MEHMET KOVANCI