(Fıkıh ilmi amelle ilgili şer’i meseleleri bilmektir.) Fıkhi meseleler ya âhirete ilişkindir ki, bunlar ibadet hükümleridir veyahut dünyaya ilişkindir ki, bunlar da nikâh, işlemler ve cezalandırmaya ilişkin kısımlara ayrılır. 

Madde 8-  Berâet-i zimmet asıldır. (Asıl olan, üzerinde bir hak olmamaktır, suçsuzluktur.) Bundan dolayı bir kimse birinin malını yok eder de zararın miktarında anlaşamazlarsa, zarar verenin sözü esas alınır, mal sahibi iddia ettiği zararı ispat zorundadır. 

Madde 12- Kelâmda aslolan ma’nay-ı hakikîdir. (Sözde asıl olan, akla yakın anlamıdır.)

Madde 14- Mevrid-i nasda içtihada mesağ yokdur. (Hakkında ayet ve hadisten kesin delil bulunan hususlarda içtihada izin yoktur.)

Madde 16- İçtihat ile içtihat nakz olunmaz. (Yâni ictihad etme seviyesinde olan bir müctehidin bir mesele hakkındaki içtihadını, diğer bir müctehidin içtihadı bozamaz. Bu icmâ ile sabit olmuştur.)

Madde 17- Meşakkat teysiri celb eder. (Güçlükler, kolaylığı getirir.) Yani herhangi bir güçlük, kolaylaştırma sebebi olur ve dolayısıyla güçlükle karşılaşıldığında genişlik ve fırsat gösterilmek gerekir.

Madde 29- Ehven-i şerreyn ihtiyar olunur. (İki kötülükten en az zararlı olanı     tercih edilir.)  

Madde 30- Def’i mefâsid celb-i menâfi’den evlâdır. (Fesadı ortadan kaldırmak, fayda gözetmekten daha önceliklidir.)