Akıl almaz olay “keramet”. Tevekkül etmenin en güzel yolu, düşüncede değil yaşayarak tevekkül etmektir. Yine bir pazar günü heyecanındayız. Bu pazar günleri biz gençler için asrın dehşetinden Allah’a sığınma günü gibi duruyor.
İçimden diyorum ki, her gencin böyle bir (ahiret) pazarı olmalı. İşte bir muhteşem pazar daha. Onlarca genç, Pazar günü “tevekkül” dersi için şehrimizin ormanında toplandık.
Üstadımız gittiği o ruh bunaltıcı hapishaneleri bile Medrese-i Yusufiye’ye çevirerek bize bunun dersini vermiştir. İnsan her şartta ve durumda, bazen hayalen de olsa, başını gökyüzüne çevirebilir, tefekkür edebilir. Bu haftaki pazar dersimizi ormanda yaptık. Dersi Dr. Şehmus abimiz okudu. Dersimize misafir olarak katılan arkadaşım Abdullah Baki de bize güzel bir ney faslı dinletti.
Konumuz, “Risale-i Nur’da keramet” idi. Dilerseniz dikkatimi çeken kısımları sizinle paylaşayım.
Keramet, “Allah dostlarının onun namına ve izniyle gösterdikleri akıl almayan olağanüstü olay” demektir. Keramet ve mucize tanım olarak benzer olsa da amaç olarak biraz farklıdır. Keramet iman etmiş birinin imanını kuvvetlendirirken, mucize aynı zamanda hiç iman etmemiş birinin iman etmesi için peygamberlerin Allah’ın izniyle gösterdikleri olağanüstü olaydır.
Bediüzzaman ve nur talebeleri keramet gibi konulara fazla ilgi göstermemişlerdir. Risale-i Nuru Kur’ani hakikatlerini, kerametleri tercih etmişlerdir. ‘Keramet mi, Nurlar mı?’ sorusu hafiften kafaları kurcalamaya başlamıştı ki Mahmud abinin hakikati ifade eden tesbih örneği (Risale-i Nur; tesbihte birden doksandokuza kadar tek tek gitmektense, (bu, keşf ve kerameti de içeren tarikattir, uzun yoldur) imameden hemen diğer tarafa direkt geçmemizi sağlar, bu da kısa yoldur, hakikattir.) adeta boşluk arayan şeytan vesveselerini de alıp kaçmaya başladı.
Keramet imanı güçlendirmek için etkili bir metod olsa bile kalıcı olamayabiliyor. Hakiki Nur talebeleri ise hakikat ile uğraştığı için keramet görme ihtiyacı hissetmezler. Risale-i Nurdaki kerametler şahıslara değil Risale-i Nurun kendisine aittir. Hizmetin, güzel niyetin kerametleri vardır. Zaten Risale-i Nur Kur’an-ı Kerim’in bir mucize-i maneviyesi olduğundan elbette kerametten daha etkili ve kalıcıdır.
Evet, ders bitti ve rahmet yağmuru çiselemeye başladı. Tevekkülümüzü, tefekkürümüzü, dersimizi yapmış olduk. Böyle güzel ve etkili bir derse elbette yağmur gibi güzel bir (rahmet) son yakışırdı. Öyle de oldu. Sanki yağmur, dualarımızın, dersimizin, kardeşlerimizin samimiyetinin birer kerameti idi. Allah’ın, Peygamberinin isimlerini tefekkür edildiği yerlere rahmet geliyordu. Daha başkaca keramet aramanın bir anlamı var mıydı? Yeni pazarlarda, yeni hakikatler peşinde görüşmek dileğiyle.