Ramazan’ın ilk günü

Büyük bir heyecan ve mutlulukla hazırlandı sahur masası.

Bir ses yankılandı “Çocuklar haydi kalkın, ilk sahurumuzu yapacağız.”

Çocuklar bir yandan gözlerini ovuşturarak, bir yandan uykulu gözlerle gülümseyerek “Yaşasın sahura kalkıyoruz” dediler.

Aile sahur masasında yerini aldı. Evet geldi on bir ayın sultanı Ramazan. Herkes sevinçli, sanki hiç ailece yemek yenmemişti. Bambaşka bir tadı vardı sahurun. Ruhumuz tazeleniyordu. Yiyecekler yendi, duâlar edildi. Ezan okundu, ailece sabah namazı eda edildi. Bugün oruçluyuz. Bütün uzuvlarımızla oruçluyuz. “Tut bizi ey oruç.” Bugün çirkin, kötü hiçbir şey olmamalı, olmayacak.

Gün ışıdı, işe gidenler gitti. Evde kalanlar mukabele için hazırlandı. Gelen misafirler ile mukabele yapıldı. Herkes neşeli. İftar için yemek telâşı başladı. İlk gün ya, ne pişirsek acaba? Her zamankinden daha özenli olmalı. Yemekler hazırlandı. Çoluk çocuk namazlar eda edilip sohbetler edildi.

İşte iftar vakti “Allahu Ekber” nidaları semada yankılandı. Gökyüzü sevinçli. Duâlar ile ilk günün orucu açıldı. Acıkmış ya da susamış mıydık acaba gün içinde? Tutabildik mi nefsimizi, bir gün olsun durdurabildik mi Allah için?

Ne dersiniz?

Neler hissettik acaba bugün? Kimimiz sinirlendiğinde öfkesine hâkim olabildi mi “Ben oruçluyum” deyip?

Her zamankinden daha farklı geçti mi acaba bugün? Planlar yapıldı mı fakirlerin nasıl ve ne zaman sevindirileceğine dair?

Ve işte yatsı namazı vakti geldi. Yüzlerce mü’min teravihi kılmak için camide buluştu, saf olundu.

Bu Ramazan ayına ulaşan ümmet-i Muhammed’in Ramazanı mübarek, amelleri ve duâlarının kabul olması duâsıyla...

ARZU KONAN

12.08.2010