RAMAZAN HÂLLERİ - OSMAN ZENGİN

Aldın, kabul ettin mi?

İslâmın beş şartının ikincilerinden olan zekâttan bahsettiğimi anlamışsınızdır her halde.

Çocukluk günlerimin Ramazan’ından hatırlıyorum bu cümleyi. 60’lı yıllarda, biraz da cahil olan bazı insanlar tarafından, zekât verdikleri kimselere söylenen sözdü bu. Üç kere “Aldın kabul ettin mi?” diye söylerlerdi. Öyle olurdu ki, bazen muhatap terler ve “Kabul ettim” kelimesini tekrarlarken utanırdı. Halbuki, zekâtını vereceği kimseyi rencide etmeden bu işi yapması en iyisi ama, işte dediğimiz gibi, biraz cehalet, biraz da bir şeyler duymuş bu mevzuda, hani açıktan vermenin vermeyenleri de teşvik edeceğini falan... Ama, bu şekilde abes bir sûrette de olmaz. Bu yapılan yardım, sadaka, zekât. Sonra, kimin malını kime veriyorsun? Cenâb-ı Hak zengin etmiş seni. O'nun verdiğinden de fakire vermeyi yine O emrediyor. O da onun hakkı.

Kur’ân’da Cenâb-ı Hak, 32 yerde zekâtı emrediyor ama sadece zekâtı değil. Hep, namazla birlikte zekâtı. “Namazı dosdoğru kılın, zekâtı verin” diyor. Çok enteresandır bu da. Üstad Hazretleri, bunu İşaratü’l-İ’câzda açıklarken diyor ki; “..namaz dinin direği ve kıvamı olduğu gibi, zekât da, İslâmın kantarası, yani köprüsüdür. Demek; birisi dini, diğeri asayişi muhafaza eden İlâhî iki esastırlar. Bunun için birbiriyle bağlanmışlardır…”

Demek ki, Müslüman olduğumuzun işareti olan namaz, dinimizin direği olduğu gibi; İslâmın, Müslümanlar arasındaki sevgi, saygı, hürmet, muhabbet vs.’yi birbirine kavuşturan bir köprü olarak da zekât geliyormuş. “Benim verdiğimden, fakire verin” diye emreden Cenâb-ı Hakk’ın emrine tâbî olarak zenginlerimizin muhakkak zekâtlarını vermesi lâzım, hele de bu mübarek Ramazan’da. Çünkü o malı onlara veren, malın hakikî sahibi öyle istiyor.

Yine, rüya-yı hayaliyedeki zekâtla alâkalı kısmı da hatırlamak lâzım: “Cenâb-ı Hak bir kısım maldan onda bir veya bir kısım maldan kırkta bir, kendi verdiği malından birisini bizden istedi, tâ bize fukaraların (fakirlerin) duâlarını kazandırsın ve kin ve hasetlerini men etsin. (onların, senin malındaki düşmanlık ve kıskançlığını kaldırsın). Biz, hırsımız için tamahkârlık (aç gözlülük) edip vermedik. Cenâb-ı Hak, müterakim (daha önce verilmediği için birikmiş) zekâtını, kırkta otuz, onda sekizini aldı.” Yani; yüzde 2,5 yerine yüzde 75 ve yüzde 10 yerine de yüzde 80’ini aldı.

Yıllar önce bulunduğum bir beldede, beyaz eşya satan bir mağazada yangın çıkmıştı, şehrin göbeğinde idi. Herkes seyrediyordu. Biz de yaklaşıp, ne olduğunu öğrendiğimizde anladık ve üzüldük. Meğer o zat zekâtını vermiyormuş, vatandaşımız da orada konuşuyordu: “Bu adam zekâtını vermezdi, işte böyle oldu” diye. İşte, Allah muhafaza eğer zekât vermekten sakınırsak, sonunun çok acı hüsran olacağının böyle çok misâllerini görüp, duymuşuzdur. Ve yine Üstadımızdan aynı yerden, mevzuu ile alâkalı bir paragraf daha:

“Hülâsa: Tabakalar arasında musalahanın (barışın) temini (sağlanması) ve münasebetin tesisi (birbiri arasındaki bağın kurulması), ancak ve ancak erkân-ı İslâmiyeden (İslâmın beş şartından) olan zekât ve zekâtın yavruları olan sadaka ve teberruatın (karşılıksız yapılan bağış) hey’et-i içtimaiyece (sosyal hayat) yüksek bir düstur ittihaz edilmesiyle (bir kaide, usul olarak kabul edilmesiyle) olur.”

13.09.2009