|
Gerçekten garip bir durum var. Hakkâri’de 12 erin şehit olduğu haberine, birkaç gün sonra aynı saldırıda sekiz erin de kaçırıldığı ayrıntısı eklenmişti ya, tam o gün, hükümet, yasasının 25. maddesini işleterek konuyla ilgili haberlere sansür uygulanması için RTÜK’e başvurdu. Danıştay’ın iki kez uygun görmediği için iptal ettiği bu uygulamada ısrarcı hükümet; ikinci retten sonra da kararını gözden geçirmesi için Danıştay’a yeniden başvurması bunu gösteriyor...
RTÜK’ün haberleri sansür yetkisi bulunmuyor. Yayınlara getirilebilecek sınırlamalar ‘milli güvenliğin açıkça gerekli kıldığı haller’ ve ‘kamu düzeninin ciddi şekilde bozulmasının kuvvetle muhtemel olması’ şartlarına bağlanmış durumda. Hükümet ise, “Toplumsal psikolojinin olumsuz etkilenmemesi, çocukların ruh sağlığının korunması” gibi basit gerekçelerle istiyor bazı haberlerin yasaklanmasını...
Sözün kısası, sansüre karşı çıkmakla Danıştay hukukî bir davranış içerisinde; yasaklama isteyen hükümet ise yanlışta...
İlk gariplik de bu noktada işte. Ak Parti, iktidara geldiği 2002 yılından başlayarak pek çok yasayı demokrasiye uygun hale getirdi; bu yasaların içerisinde Basın Yasası da var. Nice yıllardan sonra ‘sansür edilemez’ bir medyaya o yasa sayesinde kavuştuk. ‘Millî güvenlik’ gibi bir gerekçeyle de olsa, aynı Ak Parti’nin yayınlara sınırlama getirmek istemesi gerçekten garip kaçıyor.
Bu arzu ve ısrarın arkasında, Güneydoğu’da yeniden azan terörle mücadele eden Türk Silâhlı Kuvvetleri’nin (TSK) ricasının bulunması ihtimali hükümetin girişimini mazur göstermeye yetmiyor. ‘Sansür’ edilmek istenen ‘kaçırılan askerler’ konusunun ‘millî güvenlik’ ile doğrudan bir ilgisi olsa neyse... TSK da sonuçta yasaların kendisine tanıdığı yetki alanında görevini yerine getiren bir devlet kurumu. Medya ise, devlet kurumu değil elbette, ancak anayasal koruma altına alınmış, halkın haber alma hakkını yerine getirmeye çalışan bir kamu hizmeti yapıyor o da...
Hiçbir mazeret, medyanın ‘kaçırılan askerler’ haberleri üzerine konmak istenen ‘sansürü’ meşru gösteremez. Ayrıca anayasamız da ‘basın özgürlüğü’ konusunda titizlik gösterilmesini bekliyor; ‘resmi makamların müdahalesini’ yasaklayan, ‘yayımı engellemek amacıyla’ sınırlama getirilemeyeceğini, yayımın hiçbir gerekçeyle ‘önceden’ durdurulamayacağını belirten bir özgürlükçü ruhu yansıtıyor anayasa...
Anayasa ve yasaların açık ifadeleri ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin konuya ilişkin kararları ortadayken Danıştay ne yapsın?
Esas gariplik ise bu noktadan sonra başlıyor. Kaçırılan sekiz askerle ilgili haberlere sınırlama getirmek isteyen hükümet, yargının karşı çıkması yüzünden, istediği sonucu alamadı; ancak medya kuruluşları sanki böyle bir yasak varmış gibi davranmaya devam ediyor. Rutin olanlar dışında bölgeden elle tutulur bir haber verilmiyor hiçbir bültende; günlerden beri kaçırılan erlerle ilgili yeni bir gelişme öğrenilemiyor. Anne-babalarla görüşen, ya da erlerimizi kurtarmak için sarf edilen çabalarla ilgilenen kanal da pek yok.
Danıştay karşı çıktığı için haberler üzerinde yayın yasağı bulunmuyor, ama televizyonlar sanki böyle bir yasak varmış gibi davranmaya devam ediyor... Sizce de garip değil mi bu durum?
Bugüne kadar sürdürdüğü politikalara ters, yürürlükteki anayasa ve yasalara aykırı, iki kez yargıdan dönmüş bir konuda hükümetin bu denli ısrarcı olmasıyla, yargı kararı olmadığı halde kendiliğinden ‘sansür’ uygulaması yapan ‘medya’ organlarının davranışı arasında bir paralellik var mıdır acaba? Varsa nasıl bir paralelliktir bu?
Bugünler geçsin, bu sorunun da cevabı alınır nasıl olsa.
Yeni Şafak, 3.11.2007
| 
