|
Yoksul ve ezik Müslüman dünyasından tuzu kuru ve kibirli Batı’ya yönelecek yeni bir öfke dalgasına hazır olun. Yazılarla, pankartlarla, sloganlarla, gösterilerle ve şiddet olaylarıyla belki haftalarca sürecektir.
Ve bittiğinde, dünyanın gidişatından kaygı duyanları daha da endişelendirecek bir afet alanı kalacaktır geriye. Yalnız iki taraftaki ‘medeniyetler çatışması’ kışkırtıcılarını memnun edebilecek bir yıkım...
Karikatür krizinde öyle oldu. Haydi o zaman düşünce ve ifade özgürlüğü adına savunulacak bir yan vardı. Ya bu sefer? Bu sefer savunulabilecek hiçbir tarafı yok: Hıristiyanlığın en yüksek makamının başındakı kişi, Papa hazretlerinin ta kendisi, yani Katolik dünyasının resmi sıfatı olan en yüksek temsilcisi, zaten kırgın ve aşırı duyarlı olan Müslümanların inançları hakkında öfke yaratacağı çok açık olan sözler ediyor. Bizim inancımız doğru, onlarınki yanlış demeye getiriyor.
Günümüzün benzin buharı yüklü atmosferinde bu kibriti niçin çakıyor, anlaması zor!
Böylece ne yapmış oluyor? Haçlı seferlerinin devam ettiğini söyleyenlere, Batı’nın Müslümanlara tepeden baktığını öne sürenlere, El Kaidecilere ve cihatçılara malzeme veriyor. O meşum çatışmanın taraflarının arasını daha da açıyor.
Hem de halkının çoğunluğu Müslüman olan bir ülkeye, Türkiye’ye, ilk ziyaretini yapmasına birkaç ay kala...
Papa Ratzinger’in bir üniversitede yaptığı felsefi konuşmayı baştan sona okudum. (Devir internet devri, ulaşması o kadar kolay ki! Zaten birkaç yerden göndermişler.) Aslında önemli bir konuyu ele alıyor, inanç ile mantık arasındaki bağlantıyı sorguluyor.
Vardığı sonucu her dinden milyarlarca insan kabul edebilir:
“Mantığa aykırı olan dine de aykırıdır. Mantığa aykırı şeyleri yapanları Tanrı da sevmez. İnancın şiddetle yayılması mantığa aykırı olduğuna göre dinen savunulamaz.”
Konu İslam felsefesinde de çok tartışılmıştır. Papa bu konuda İslam âlimleri arasında görüş ayrılığı olduğunu; bazılarının bunu kabul ettiğini, bazılarının ise Tanrı’nın mantıkla hatta kendi sözleriyle bile bağlı olmadığını söyleyecek kadar ayrıntılara iniyor.
Ama o incitici paragrafı açıklamak ya da nitelemek özenini göstermiyor. Kendi kazdığı kuyuya mı düşüyor, bilerek mi yapıyor belli değil.
Bilmem o paragrafı gazetelerde okudunuz mu? Bizans İmparatoru Manuel II Paleologos, 14. yüzyılda Ankara yakınlarında bir yerde Farslı bir İslam âlimiyle derin bir tartışmaya girişmiş.
Bir noktada şöyle demiş:
“Bana Muhammed’in dinin kılıçla yayılması gibi, şer ve insanlık dışı şeylerden başka hangi yeniliği getirdiğini söyleyebilir misiniz?”
Papa burada entelektüel bir hile yapıyor ve Farslı âlimin verdiği cevabı aktarmıyor. Sanki mantıkla inanç arasındaki uyum Katolik Hıristiyanlığın bir ayrıcalığı imişcesine konuşmasına devam ediyor.
Birazcık tarih bilen bir insanın bu hileyi yutması mümkün mü? Haçlı seferleriyle, engizisyonuyla, Üçüncü Dünya halklarının mahvedilişine verdiği destekle, Yahudi soykırımını görmezden gelişiyle, acaba insanlık tarihinde Katolik kilisesi kadar şiddete bulaşmış, kan dökülmesine izin vermiş başka bir kurum var mıdır?
Papa’nın yapması gereken şey sadece Müslümanlardan değil, tüm insanlıktan özür dilemesidir.
Radikal, 16.9.2006
| 
