|
Son günlerde, Beyaz Türkler arasında hayli ilginç bir çaba göze çarpıyor. Bu çaba, dini anlama çabası.
Bu çabanın altında hangi niyet yatarsa yatsın, bugüne kadar kendi inancına uzak durmuş insanların, kıyısından köşesinden de olsa Allah’la uzlaşma çabaları takdire şayan. Ardı ardına çeşitli köşe yazarları, dinin, sakil ellere bırakılamayacak kadar değerli olduğundan dem vurup duruyorlar.
Belki bu yazıların bilinçaltında “Bu ülkeye komünizm gelecekse onu da biz getiririz” yaklaşımının izleri görülebilir ama yine de kopya çeken çocuğun, kopya çekerken dersi öğrenmesi gibi bir yan faydası olduğu da muhakkak.
Dini araştırma süreci, kötü niyetli de başlasa, bu sürece girene büyük bir fayda sağlayacaktır elbette.
Bugüne kadar Müslümanları “kirli çember sakallı, ağzından salya akan, yüzünde meymenet olmayan, elinde lolipop şekerleriyle küçük kızların peşinde koşan sapıklar” şeklinde resmeden, karikatürize eden necip Türk matbuatı, bir yandan İslam’la barışmanın yollarını ararken, ne tuhaftır diğer yandan da yeni irtica senaryoları patlatmanın peşinde koşuyor.
Aslında gazeteciliğin zahmetli yollarından geçmiş ve bugünlerde yaşları kemale ermiş insanlar, gazetecilik serüveninde irtica haberleri patlatarak yükselmeyi uman genç arkadaşlarına güzel bir örnek teşkil ediyorlar.
Bugünlerde ABD’de kanser tedavisi gören Ufuk Güldemir’in Hasan Cemal’e söylediği şu sözler, ne kadar manidar mesela...
Diyor ki Güldemir: “Kansere yakalanınca ölümlü bir varlık olduğunu anlıyorsun. Halbuki o zamana kadar ölümsüz gibi yaşamışsın. Sonra öleceğini anlıyorsun ve bir eşik atlamış oluyorsun böylece... Hasan Abi, Bir şeyi daha itiraf etmem lazım. İtikatsız insanlar galiba daha çok sıkıntı çekiyor ölüm karşısında, bu eşikleri atlarken. Kadere inanan insanlar daha farklı...”
Benzer bir süreci Serdar Turgut da yaşamış ve yaşadığı zorlu günleri yenerken Allah’la da barışmıştı.
Daha birçok ismin benzer bir süreçten geçtiği söylenebilir. İnanç, kimsenin tekelinde değil. Kuran-ı Kerim de öyle. Herkes onu açıp okuyabilir, istifade edebilir.
Yani demem o ki, dini yıpratmaya çalışmanın kimseye faydası yok. Çünkü Kur’an’da ifade edildiği gibi “Ondan geldik ve ona döneceğiz”. Başka gidilecek yer yok.
Ortalık toz duman. AK Parti’ye vuracağız diye, Tayyip Erdoğan’ı yıpratacağız diye, iktidara geliriz belki diye ardı ardına manşetlere çekilen irtica haberleri, hepimize lazım olan dine, dinimize zarar veriyor en çok.
Keşke bugün irtica haberleri patlatanlar, dün “dincilerin evine yapılan baskında üç takke, beş tespih ele geçirildi” gibi ya da “bu yıl da hac, kurbana denk geldi” gibi kendi dinlerini bilmemekten kaynaklanan komik hatalar yapan ağabeylerinin, bugün geldiği noktayı görseler ve nereye vurduklarına çok dikkat etseler.
Keşke, elmalarla armutları karıştıran, habercilikte dikey limite ulaşma arzusuyla, din, iman, cemaat, tarikat, namaz, hoca, camii gibi kelimeleri, hoyrat şekilde tahrip ederek insanların inançlarıyla eğlenen insanlar, “Vurun Kahpeye” mantığıyla hareket etmeden, salim kafayla düşünebilseler...
Onların da geleceği nokta, ağabeylerinin geldiği noktadan ve elbette hepimizin varacağı noktadan farklı değil çünkü...
Bugün, 13.9.2006
| 
