Mesela aynı anne ve babadan olanlara nesebî kardeş, Aynı Allah’a ve o’nun kitabına ve gönderdiği peygambere inananlara iman kardeşi, aynı dine inanalar ise din kardeşi şeklinde nitelendirilmektedir.

En güçlü kardeşlik bağı iman ve din kardeşliğidir. İman, mü’minleri bin bir rabıtalarla birbirlerine bağlar, aralarında öyle bir kuvvet doğar ki bu bağ ve kuvvet nesebî kardeşliği geçiyor. Çünkü iman birliği mü’minler arasında kalpleri birleştiriyor, birleşen kalpler arasında muhabbet, samimiyet, huzur, sevgi ve kardeşlik bağı sımsıkı olur. Dışardan gelebilecek fitnelere karşı dirayetli olur. Bediüzzaman Hazretleri, “İman bütün mü’minleri bir babanın cenah-ı şefkati altında yaşayan kardeşler gibi kardeş addediyor.”1, buyurmuş.

Dünya tarihinde emsali görülmemiş kardeşliği sergileyen “Ensar” kardeşliğini örnek olarak görmekteyiz. Şöyle ki: Hazret-i Muhammed, (asm) Sahabeleri ile Mekke’den Medine’ye hicret ettiklerinde, müşrikler yanlarında hiçbir şey almalarına fırsat vermediler. Bu hâliyle Medine’deki Ensar ailesi Muhacirleri kendi malları ve canları ile kardeş ettiler. Bunun üzerine Yüce Mevla’mız, Habibine şu ayeti nazil etti. “Mü’minler ancak kardeştirler. O hâlde, kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah’tan korkun ki rahmete eresiniz.” 2,

Bu ayet-i kudsîye göre sadece Muhacir ile Ensarlar değil, kıyamete kadar gelecek bütün mü’minler kardeştirler. Kadîr-i Mutlak olan Allah, Habibini huzûr-u kibriyaya aldığı zaman Miraç’ta Habîbine selam verir ve “Rahmet ve bereket üzerine olsun.” der. Efendimiz de (asm), “Esellâmu Aleynâ ve alâ ibâdillahis- sâlihîn.” buyurur. Yani, “Selamın hem benim, hem akranım olan bütün peygamberlerin ve sâlihlerin üzerine olsun.” İşte kardeşliğin önem ve ehemmiyetini bize ders veren Efendimiz (asm), bütün mü’minleri Allah’ın ayetiyle kardeşliğe davet ediyor.

Başta arz ettiğim üzere iman kardeşliği, nesebî kardeşlikten daha öndedir, çünkü iman kardeşliği ebedîdir. Allah, ihsan ederse Cennete kadar bu kardeşlik uzar. Nesebî kardeşlikte iman yoksa sadece dünyada geçici belki meşakkatli bir kardeşlik olur.

Hulâsa-i kelâm imanî rabıtalarla birbirimize bağlı olduğumuz kardeşlerimiz için, “Nefis ve şeytan, sizi kardeşinize karşı itiraza ve haklı olarak tenkide sevk ettiği vakit deyiniz ki: ‘Biz değil böyle cüz’î hukukumuzu, belki hayatımızı ve haysiyetimizi ve dünyevî saadetimizi, Risale-i Nur’un en kuvvetli rabıtası olan tesanüde feda etmeye mükellefiz. O bize kazandırdığı netice itibariyle dünyaya, enaniyete ait her şeyi feda etmek vazifemizdir.’ deyip nefsinizi susturunuz! Medar-ı niza’ bir mes’ele varsa, meşveret ediniz. Çok sıkı tutmayınız, herkes bir meşrebde olmaz. Müsamaha ile birbirine bakmak, şimdi elzemdir.”3, Bediüzzaman Hazretleri bütün Nur talebelerini âyâtın muvacehesinde kardeşliğe davet ediyor. Vesselam!

Dipnotlar: 

1- Mesnevî-i Nuriye, Hubab s. 269.

2- Hucurat Suresi: 10. 3- Kastamonu Lâhikası, 149. Mektup