Ve ey âlemin –kur’ân-ı Azîmüşşan’ın kat’î vaadiyle ve
tehdidi ile ve risale-i nur’un keşf-i kat’îsiyle ve merhum
şakirtlerinin müşahedesiyle ve onlardaki keşfelkubur sa-
hiplerinin görmesiyle– en çok korktuğu ölümü, ehl-i
iman için idam-ı ebedîden kurtarıp bir terhis tezkeresine
çeviren ve âlem-i nura gitmek için güzel bir yolculuk ol-
duğunu ispat eden ve kâfir ve münafıklar için idam-ı ebe-
dî olduğunu bildiren kur’ân-ı Mu'cizülbeyan’ın, bin
mu’cizat-ı Ahmediye Aleyhissalâtü Vesselâm ve kırk
vech-i i’cazının tasdiki altında ihbarat-ı kat’iyesiyle, on-
dan çıkan risale-i nur’un en muannit düşmanlarını mağ-
lûp eden hüccetleriyle ve nur Şakirtlerinin çok emarele-
rin ve tecrübelerin ve kanaatlerinin teslimi ile o korkunç,
karanlık, soğuk ve dar kabri, ehl-i iman için cennet çu-
kurundan bir çukur ve cennet bahçesinin bir kapısı oldu-
ğunu ispat eden ve kâfir ve münafık zındıklar için cehen-
nem çukurundan yılan ve akreplerle dolu bir çukur oldu-
ğunu ispat eden; ve oraya gelecek olan
Münker, Nekir
isminde melâikeleri ehl-i hak ve hakikat yolunda giden-
ler için birer munis arkadaş yapan; ve risale-i nur’un şa-
kirtlerini, talebe-i ulûm sınıfına dahil edip,
Münker, Ne-
kir
suallerine risale-i nur’la cevap verdiklerini merhum
kahraman Şehit Hafız Ali’nin vefatıyla keşfeden; ve ha-
yatta bulunanlarımızın da yine risale-i nur ile cevap ver-
memizi rahmet-i İlâhiyeden dua ve niyaz eden;
Ve Hazret i kur’ân’ı, kur’ân-ı Azîmüşşan’ın kırk taba-
kadan her tabakaya göre bir nevi i’caz-ı manevîsini
âlem:
dünya, cihan.
âlem-i nur:
nur âlemi, aydınlık
âlemi.
aleyhissalâtü vesselâm:
‘salât ve
selam onun üzerine olsun’ anla-
mında Hz. Muhammed’e dua.
dahil:
karışma, girme.
dua:
Allah’a yalvarma, niyaz.
ehl-i hak:
hak ehli, iman, İslâmiyet
ve hak yolunda olan, hak mezhep-
te olan.
ehl-i hakikat:
hakikati arzulayan-
lar, gerçeği bulup onun peşinden
gidenler; Allah adamı.
ehl-i iman:
inananlar, iman sahip-
leri.
emare:
alâmet, belirti, nişan.
hüccet:
delil.
i’caz-ı manevî:
manen mucize
oluş.
idam-ı ebedî:
dirilmemek üzere
yok oluş, ahiret inancı olmadığı
için ölümü ebedî yokluğa gitmek
olarak görme.
ihbarat-ı kat’iye:
kesin, doğru ha-
berler.
ispat:
doğruyu delillerle gösterme.
kabir:
mezar.
kafir:
Allah’ı ve İslamiyeti inkar
eden, dinsiz.
kanaat:
inanma, görüş, fikir.
kat’î:
kesin, şüpheye ve tereddü-
de mahal bırakmayan.
keşf-i kat’î:
kesin keşif.
keşfü’l-kubur:
kabirdeki ölülerin
hâllerini anlama.
keşif:
gizli bir şeyi veya bir sırrı
kalp gözüyle görerek öğrenme.
Kur’ân:
Allah tarafından vahiy yo-
luyla Hz. Muhammed’e indirilmiş,
semavî kitapların sonuncusu.
Kur’ân-ı Azîmüşşan:
şan ve şerefi
yüce olan Kur’ân.
Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyan:
açıkla-
malarıyla akılları benzerini yap-
maktan aciz bırakan Kur’an-ı Ke-
rim.
mağlup:
boyun eğme, yenilme,
yenilmiş olma.
melâike:
melekler.
merhum:
rahmete kavuşmuş, öl-
müş, ölü.
muannit:
inatçı, ayak direyen.
mu’cizat-ı Ahmediye:
Peygamber
Efendimizin (asm) gösterdiği
on BirinCi mesele
| 148 |
M
eYve
R
isalesi
AsA-yı MûsA
mu’cizeler.
mûnis:
alışılmış, alışılan, alışık,
ünsiyetli.
münafık:
kalbinde küfrü gizle-
diği hâlde Müslüman görünen,
kâfirliğini gizleyerek Müslü-
man gibi davranan.
Münker Nekir:
sorgu melek-
leri, öldükten sonra insanları
sorgulayan melekler.
müşahede:
bir şeyi gözle gör-
me, seyretme.
nevî:
çeşit, tür.
niyaz:
yalvarma, yakarma.
rahmet-i İlâhîye:
Allah’ın son-
suz rahmeti, İlâhî rahmet.
Risale-i Nur:
Nur Risalesi, Be-
diüzzaman Said Nursî’nin eser-
lerinin adı.
sual:
soru.
şakirt:
talebe, öğrenci.
tabaka:
kat, katman.
talebe-i ulûm:
ilim tahsil
eden, ilimlerle uğraşan öğren-
ci.
tasdik:
bir şeyin veya kimse-
nin doğruluğuna kesin olarak
hükmetme.
tecrübe:
yaşayarak elde edi-
len iyi veya kötü kazanımlar.
tehdit:
korkutma, gözdağı
verme.
terhis:
izin verme, serbest bı-
rakma.
tezkere:
belge, görevin bittiği-
ni belgeleyen izin kağıdı.
vaad:
söz verme, aht.
vech-i i’caz:
mu’cize yönü.
vefat:
ölme.
zındık:
Allah’a ve ahirete inan-
mayan, Allah’ı inkâr eden,
imansız, münkir
