Peki ya fikir hırsızlığı? Başkasının fikrini, düşüncesini, görüşünü, yazısını çalmak? Eyvah ki eyvah. Şimdi bu adamın cezası nasıl kesilecek? Cezasız mı kalacak? Yaptığı yanına kâr mı kalacak? Tabiî ki asla yanına kâr kalmayacak. Keşke maddî bir şeyi çalsaydı da çaldığı uzvu kesilseydi. Ama ya şimdi ceza ne olacak? Ceza çok daha vahim: Kul hakkı!
Rabbimiz (c.c), ‘’Benim huzuruma bir tek şeyle gelmeyin’’ diyor. Nedir o bir tek şey: Kul hakkı! Ya şimdi ne olacak, nasıl hesap verecek, hem fiilinden gelen günahın hem de kul hakkının hesabını nasıl verecek? O zaman şimdiki hallerine ne ‘Ahhh’lar ne ‘Vahh’lar çekecek, ama nafile. Ömer Nasuhi Bilmen’in “Büyük İslâm İlmihali”ninde, ‘’Adl, adalet: Hakka yönelmek, haksızlıktan kaçınmak, her hakkı müstehakkına vermeye çalışmaktır. Mukabili zulüm’dür gadr’dır, insafsızlıktır. ... Vazifesinde adalete riayet etmeyen bir insan; kendisine de vatanına da, bütün insaniyete de fenalık etmiş olur. Herhangi bir hakkın ziyaına veya tehirine sebebiyet vermek bir zulümdür. Herhangi bir kimseden haksız yere bir şey almak bir zulümdür. ... Zulmün neticesi ise azaptır, felâkettir. Bir hadis-i şerifte, ‘Mazlûmun duâsından sakın. Çünkü o duâ ile Hak Teâlâ arasında perde yoktur’ buyurulmuştur..’’ deniyor. Aynı eserde başka bir yerde de ‘’Bir hadis-i şerifte buyurulmuştur ki: ‘Bize hıyanet eden, bizden değildir’ ‘’ deniyor.
Yani kısacası hem maddî hırsızlık hem de manevî açıdan hırsızlık yapanın, başkasının olanı sahiplenenin, kul hakkına girenin vay haline!
Bu yazıyı niye mi yazdım? Elbette tahmin edeceğiniz gibi başımdan bir olay geçti. Ama Allah Teâlâ bir âyetinde, ‘’Allah Teâlâ sana ihsan ettiği gibi sen de ihsan et’’ buyuruyor. Yaradanımızın ihsanı yanında benim ve bizim ihsanlarımız çok cüz'î de kalsa ben şahsım adıma hakkımı helâl ediyorum. Umulur ki aynı olayda hakkı yenen diğer ağabeylerimiz de haklarını helâl ederler...