“Özgür Özel millî şirketleri boykot etme çağrısı yaparak, sadece kendisinin CHP Genel Başkanlığına liyakatini boykot etmiştir. Özgür Özel'in medya kuruluşlarını ve şirketleri açıkça bu şekilde tehdit etmesi, siyasal zorbalıktan başka bir şey değildir.”

Bu sözlerdeki “millî şirketler” lafının iktisadî ve hukukî kıymetsizliği ve siyasî anlamı meselelerini şimdilik geçelim. 

Çelik bu açıklamalarıyla siyasî literatürümüze yeni iki kavram daha katmış oldu. 

Birincisi dolaylı tehdit. 

Gerçekten, bir siyasetçinin kendi taraftarlarına “Şu şu medya kuruluşlarını boykot edin” demesi ve bunun üzerine bu kuruluşların tiraj/tıklama kaybetmesi bir “tehdit” oluşturur mu?

Olsa olsa dolaylı tehdit oluşturur. Ama bu da kanunlarımızda suç olarak tarif edilmiş değil. 

Yakında TBMM’den bu yönde bir kanun geçerse şaşırmayalım. Hatta metni de biz verelim. 

Şöyle olabilir: “İktidarı destekleyen medyanın eleştirilmesi ve tirajının düşürülmesi için tavsiye ve telkinde bulunulması tehdit sayılır ve bu suçtur!” 

Gerekçesini de şöyle yazarlar: “Medyanın haber verme ve siyasî yönlendirme yapma hakkını korumak demokrasinin en temel şartlarından biridir. Muhalif medya elbette bu hükümden istisnadır. Zira medya dediğiniz iktidara hizmet ederse medyadır!”

Ne demokrasi ama…

İkincisi de siyasal zorbalık kavramı.

Bu zorbalık nasıl ve nerede yapılıyor? Söz söylemek ve muhalefet etmek zorbalık olabilir mi? 

Söz ve söylem tehdidin bir unsuru olursa elbette zorbalık var denilebilir. Ama ortada tehdit yoksa bu durumda bir zorbalıktan nasıl bahsedilebilir. 

Üstelik zor kullanma yetkisi iktidarın elinde ve hatta “tek”elinde iken “sadece konuşabilen” muhalefet nasıl oluyor da “konuşan zorba” sayılıyor? Anlamak mümkün değil. 

Ömer Çelik’in Ekrem İmamoğlu meselesindeki şu beyanları kanaatimizce daha da vahim hatta merd-i kıpti meselini çağrıştırıyor. 

“Bazı CHP'liler, bazı CHP'li belediyelerin yolsuzluk yaptığını söyleyerek, aylardır gündemdeki iddiaları dile getirdi. Bazı CHP'liler, geçmiş kurultayda hile yapıldığını öne sürerek CHP Olağanüstü Kurultayı'nın iptali için mahkemeye başvurdu. CHP yönetimi konuyu saptırmamalı, iddia sahibi CHP'lilere cevap yetiştirmelidir.”

O cevabı biz kendi adımıza “yetiştirelim”:

Yirmi üç senedir iktidar olan ve iktidarda kalabilmek için her türlü hukuksuzluğa imza atmaktan çekinmeyen bir partinin, elindeki imkânlarla muhalif partilere bir tür ajan-provokatör yerleştirmediğini düşünmek ne kadar güzel ve konforlu bir düşünce olurdu. 

Ama bu ülkenin vatandaşları o konforu kaybedeli çok oldu. 

Milletvekili ve belediye başkanı transferlerinde yaşanan hallere bakıldığında “insanın gerçekten hayret edesi geliyor, ama onu bile yapamıyor”. 

Bizce Ömer Çelik kendisine ve partisine şunu sorsun: “Biz neyi yanlış yaptık ki apolitik dediğimiz bir neslin içinden muhalif politik tutum alabilen milyonlarca genç çıkardık? Her biri bir ateş parçası durumuna gelen bunca gençle baş etmek için gelecekte ne yapıp edeceğiz?”